Περιεχόμενα Άρθρου
Το connectome (νοοδικτύωμα), είναι ένας όρος που εισήχθη από τον Σεμπάστιαν Σιούνγκ, είναι ο τρόπος με τον οποίο οι νευρώνες συνδέονται και δημιουργούν τις μνήμες, την προσωπικότητα και τα χαρακτηριστικά μας. Το πλήθος των συνδέσεων αυτών, σύμφωνα με τη στατιστική, υπερβαίνει κατά πολύ τα άστρα σε 10.000 γαλαξίες.
Αυτή η απίστευτη πολυπλοκότητα δημιουργεί την πρόκληση της χαρτογράφησης του connectome, μιας διαδικασίας που απαιτεί λεπτομερή τεχνολογία, καθώς πρέπει να αναλυθούν λεπτές φέτες του εγκεφάλου για την ανακατασκευή της πλήρους εικόνας με τη βοήθεια της τεχνητής νοημοσύνης.
Μπορεί το connectome να χαρτογραφηθεί μετά τον θάνατο;
Ο Δρ. Αριέλ Ζελεζνίκοου-Τζόνστον, νευροεπιστήμονας, εξηγεί ότι η ψηφιοποίηση του connectome θα μπορούσε να γίνει έως και 36 ώρες μετά τον καρδιακό θάνατο. Αυτό συμβαίνει διότι οι συνδέσεις που μας ενδιαφέρουν παραμένουν ανέπαφες για τουλάχιστον 15 λεπτά, ενώ η υποβάθμισή τους μπορεί να είναι αρκετά αργή ώστε να αποθηκευτούν πληροφορίες ακόμα και ώρες αργότερα.
Βίντεο
Τι σημαίνει «πληροφοριακός θάνατος»;
Ο όρος αυτός ορίζει τη στιγμή που η τεχνολογία δεν μπορεί πλέον να επαναφέρει ένα άτομο, δηλαδή το connectome του, από τον εγκέφαλό του. Εάν μπορούμε να «σώσουμε» το connectome από έναν εγκεφαλικά νεκρό ασθενή, τότε ίσως ο θάνατος να μην είναι το τέλος.
Η θεωρία λέει ότι η πλήρης ψηφιοποίηση του connectome θα μπορούσε να επιτρέψει την επιστροφή των ανθρώπων ακόμα και όταν το σώμα τους δεν είναι βιώσιμο. Αυτό θα μπορούσε να θεωρηθεί ένα είδος αθανασίας, μετατρέποντας τον θάνατο σε μια νέα ιατρική πρόκληση.
Αν θέλετε περισσότερα, διαβάστε αποσπάσματα από το βιβλίο The Future Loves You: How And Why We Should Abolish Death του Δρ. Αριέλ Ζελεζνίκοου-Τζόνστον στο περιοδικό CURIOUS.
Μπορούμε να ζήσουμε για πάντα; Πώς η ψηφιοποίηση του connectome μπορεί να μας διατηρήσει επ’ αόριστον
«Αν κοιμούνται, δεν πειράζει, μπορούν να επιστρέψουν», είπε. «Αν είναι υπό αναισθησία, δεν πειράζει, μπορούν να επιστρέψουν. Υπάρχουν ακόμη και περιπτώσεις όπου οι άνθρωποι γίνονται υποθερμικοί, όπου η εγκεφαλική τους δραστηριότητα σταματά εντελώς. Όλα φαίνονται να σταματούν, αλλά βλέπουμε ότι μπορούμε να τους ζεστάνουμε ξανά και το επαναφέρουν στη συνείδησή τους. Οπότε, το ερώτημα είναι ποιο είναι το απόλυτο όριο όταν ένα άτομο δεν μπορεί να επιστρέψει πίσω, και αυτό είναι που ορισμένοι αποκαλούν θάνατο θεωρητικό της πληροφορίας».
Η «δείψα» για ζωή
Σύμφωνα με τον νευροεπιστήμονα Johnston, το μεγαλύτερο μέρος του κοινού τείνει να λέει ότι θα ήθελε 10 χρόνια περισσότερη ζωή από ό,τι είναι στατιστικά πιθανό να αποκτήσει όταν ρωτήθηκε «πόσο καιρό θέλετε να ζήσετε;» και φαίνεται ότι η πείνα για περισσότερα δε μειώνεται όσο περνάει ο καιρός.
«Αν προχωρήσετε πέρα από τις γενικές έρευνες σχετικά με υγιείς ανθρώπους και ρωτήσετε τους ανθρώπους που βρίσκονται στην πόρτα του θανάτου (αυτοί που βρίσκονται σε νοσοκομεία και είναι τελικώς άρρωστοι με μη θεραπεύσιμο καρκίνο, για παράδειγμα), περίπου το 70 τοις εκατό των ερωτηθέντων εξακολουθούν να αναφέρουν ότι έχουν πολύ ισχυρή θέληση για ζωή, ακόμα και στην πόρτα του θανάτου», είπε στο IFLScience όπως αναφέρει η Rachael Funnell.
Λοιπόν, τι θα γινόταν αν υπήρχε τρόπος να αναβάλουμε το φαινομενικά αναπόφευκτο, συλλαμβάνοντας την ουσία του ποιος ήταν ένα άτομο και αποθηκεύοντάς το έως ότου οι μελλοντικές τεχνολογίες μας επιτρέψουν να το επαναφέρουμε; Αν βρίσκαμε έναν τρόπο να κλειδώσουμε τον τρόπο σκέψης κάποιου, τις αναμνήσεις του και όλα τα μέρη που τον κάνουν μοναδικό, θα μπορούσαμε ακόμη και να αναβάλουμε τον θάνατο επ’ αόριστον;
Αυτό είναι ένα βασικό θέμα στο νέο βιβλίο του Zeleznikow-Johnston, «The Future Loves You: How and Why We Should We Abolish Death». Η κατάργηση του θανάτου είναι μια ριζοσπαστική ιδέα που λίγοι ήταν τόσο πρόθυμοι να βουτήξουν κατά τη διάρκεια των πρώιμων συζητήσεων για το βιβλίο – αλλά από την κυκλοφορία του, η δική του έρευνα αποκάλυψε ότι, στην πραγματικότητα, υπάρχουν επιστήμονες εκεί έξω που πιστεύουν ότι η ιδέα αξίζει προσοχής.
Αυτό είναι ένα σημαντικό κομμάτι νευροεπιστημόνων που πιστεύουν ότι υπάρχει πολύ πραγματική πιθανότητα να λειτουργήσει.
«Διεξάγαμε μια έρευνα για το τι πιστεύει η νευροεπιστημονική κοινότητα για τη δυνατότητα διατήρησης του εγκεφάλου», είπε ο Δρ Ariel Zeleznikow-Johnston. «Οι απόψεις των ανθρώπων για το «θα λειτουργούσε» ήταν εξαιρετικά μεταβλητές. Κάποιοι είπαν, «Ναι, νομίζω ότι είμαι αρκετά σίγουρος ότι αυτό θα λειτουργήσει». Μερικοί άνθρωποι έλεγαν «Απολύτως όχι». Αλλά η διάμεση πιθανότητα (η μέση πιθανότητα που έδωσαν οι άνθρωποι για να μπορέσουν να παράγουν μια εξομοίωση ολόκληρου του εγκεφάλου με βάση τις τρέχουσες τεχνικές συντήρησης) ήταν περίπου 40 τοις εκατό».
«Αυτό είναι ένα σημαντικό κομμάτι νευροεπιστημόνων που πιστεύουν ότι υπάρχει μια πολύ πραγματική πιθανότητα να λειτουργήσει και εικάζω ότι στην πραγματικότητα αυτός ο αριθμός θα αυξηθεί με την πάροδο του χρόνου καθώς γινόμαστε καλύτεροι στο να κάνουμε αυτά τα εγκεφαλικά εμφυτεύματα, τις προσομοιώσεις, όλα αυτά τα άλλα πράγματα».
Λοιπόν, πώς μπορεί να μοιάζει αυτή η διατήρηση του εγκεφάλου; Όπως γράφει ο Zeleznikow-Johnston στο βιβλίο, «υπάρχει ήδη τουλάχιστον μια καλά σχεδιασμένη διαδικασία διατήρησης του εγκεφάλου που προσφέρει μια αξιόπιστη πιθανότητα απεριόριστης καθυστέρησης του θανάτου» και όλα επικεντρώνονται γύρω από το συνδετικό σύστημα.
VIA: Πηγή Άρθρου
Greek Live Channels Όλα τα Ελληνικά κανάλια:
Βρίσκεστε μακριά από το σπίτι ή δεν έχετε πρόσβαση σε τηλεόραση;
Το IPTV σας επιτρέπει να παρακολουθείτε όλα τα Ελληνικά κανάλια και άλλο περιεχόμενο από οποιαδήποτε συσκευή συνδεδεμένη στο διαδίκτυο.
Αν θες πρόσβαση σε όλα τα Ελληνικά κανάλια
Πατήστε Εδώ
Ακολουθήστε το TechFreak.GR στο Google News για να μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις τεχνολογίας.
