Όταν σε ένα παιχνίδι συμμετέχουν τρία από τα μεγαλύτερα ονόματα της gaming βιομηχανίας και συγκεκριμένα οι Goichi Suda (επίσης γνωστός ως Suda51), Shinji Mikami και Akira Yamaoka, τότε η επιτυχία είναι μάλλον εξασφαλισμένη. Δυστυχώς ή ευτυχώς, η λογική δεν χωρά στην εν λόγω βιομηχανία, καθώς υπάρχουν δεκάδες παραδείγματα τίτλων που ενώ απέσπασαν θετικές κριτικές δεν κατάφεραν να πιάσουν τους στόχους πωλήσεων που έθεσε ο εκάστοτε publisher. Σε αυτήν ακριβώς την κατηγορία ανήκει και το Shadows of the Damned που κυκλοφόρησε το 2011 στα PlayStation 3 και Xbox 360.
Αρκετοί publishers, πόσο μάλλον η Electronic Arts, έχουν την τάση να επεμβαίνουν στο καλλιτεχνικό όραμα των δημιουργών, όπως οι πρόεδροι διαφόρων ομάδων που πασάρουν το… ραβασάκι με την εντεκάδα στους προπονητές τους. Κάτι αντίστοιχο συνέβη και στην προκειμένη περίπτωση, καθώς το τελικό αποτέλεσμα απέκλινε δραματικά από το αρχικό όραμα του Suda51, εμπνευστή της σειράς No More Heroes. Το πρώτο παράδοξο είναι ότι αν η Electronic Arts δεν είχε επέμβει στη δουλειά του Goichi Suda, το Shadows of the Damned θα σημείωνε ακόμα χαμηλότερες πωλήσεις, μια γνώμη που φαίνεται να συμμερίζεται και ο Shinji Mikami, παραγωγός του παιχνιδιού και δημιουργός του Resident Evil. Το δεύτερο παράδοξο είναι ότι παρότι ο Suda51 αναγκάστηκε να ξαναγράψει το σενάριο αρκετές φορές (πέντε συγκεκριμένα) μέχρι να πάρει το πράσινο φως από την EA, το Shadows of the Damned παραμένει μέχρι και σήμερα μια πραγματικά μοναδική δημιουργία.
Πρωταγωνιστής της σκοτεινής αυτής ιστορίας είναι ο κυνηγός δαιμόνων Garcia Hotspur, ένας αθυρόστομος και “ζόρικος” τύπος, ο οποίος καλείται να διαβεί τις πύλες του Κάτω Κόσμου για να σώσει την αγαπημένη του από τα νύχια του Fleming, του Άρχοντα των Δαιμόνων. Ο μόνος του σύμμαχος σε αυτό το μακρύ και επικίνδυνο ταξί είναι ο δαίμονας Johnson, ένα φλεγόμενο κρανίο, το οποίο μπορεί να μεταμορφωθεί σε πυρσό, σε διάφορα όπλα, ακόμα και σε μια μοτοσικλέτα. Ο Johnson είναι για τον Garcia ότι και ο Βιργίλιος για τον Δάντη στην Θεία Κωμωδία, μιας και ο δαίμονας σας εξηγεί τους “κανόνες” που ισχύουν στην Κόλαση του Shadows of the Damned και ανά τακτά χρονικά διαστήματα σας δίνει πληροφορίες για το πώς να προχωρήσετε.
Εάν εξαιρέσουμε το φινάλε, η πλοκή δεν παρουσιάζει σημαντικές ανατροπές, όμως τουλάχιστον στη δική μας περίπτωση το Shadows of the Damned κατάφερε να κρατήσει αμείωτο το ενδιαφέρον μας μέχρι να πέσουν οι τίτλοι τέλους. Αυτό οφείλεται κυρίως σε κάποια κατάλοιπα του αρχικού οράματος του Suda51, τα οποία δίνουν ακόμη μεγαλύτερο βάθος στο world building και ξεδιπλώνουν ακόμα περισσότερες πτυχές του σεναρίου. Αναφερόμαστε κυρίως σε διάφορα βιβλία και σε ορισμένους πίνακες με τους οποίους μπορείτε να αλληλεπιδράσετε για να μάθετε περισσότερες πληροφορίες για το lore και για το ιστορικό διαφόρων χαρακτήρων που θα συναντήσετε στο κολασμένο ταξίδι σας.
Είναι σαφές ότι ο Goichi Suda εμπνεύστηκε τόσο από αριστουργήματα της λογοτεχνίας, όπως την “Θεία Κωμωδία” του Δάντη Αλιγκιέρι και το “Ο Πύργος” του Φραντς Κάφκα, όσο και από διάφορες b-movies, με χαρακτηριστικό παράδειγμα τα δύο κεφάλαια του Evil Dead του Σαμ Ράιμι. Με τόσο πολλές και εκ διαμέτρου αντίθετες επιρροές είναι λογικό να επικρατεί ένα χάος, όμως το χάος αυτό είναι οργανωμένο με τέτοιο τρόπο που τελικό αποτέλεσμα δεν μοιάζει παράταιρο, αλλά αντίθετα ελκύει ακόμα περισσότερο τον παίκτη και καλύπτει τις όποιες αδυναμίες του gameplay. Αν κάτι ενδέχεται να σας απωθήσει, αυτό είναι το σεξιστικό χιούμορ, το οποίο αναλώνεται σε λογοπαίγνια που σχετίζονται με γεννητικά όργανα (τύπου dicktator και άλλα συναφή).
Παρά την horror αισθητική, το Shadows of the Damned απέχει πολύ από το να χαρακτηριστεί ως ένα Survival Horror, μιας και τόσο τα πυρομαχικά, όσο και τα θεραπευτικά αντικείμενα βρίσκονται σε αφθονία. Είναι πάντως ένας τίτλος με εμφανείς επιρροές από το Resident Evil 4, έχοντας την ίδια over-the-shoulder κάμερα και την ίδια άβολη σκόπευση. Υπάρχει η επιλογή του να ενεργοποιήσετε το aim assist, αλλά δυστυχώς αυτό λειτουργεί μονάχα κατ’ ευφημισμόν. Ανεξάρτητα από αυτό, το gunplay και με τα τρία διαφορετικά όπλα (πιστόλι, καραμπίνα, assault rifle) είναι στιβαρό και αρκετά διασκεδαστικό. Μάλιστα, καθώς προχωράτε στο campaign ξεκλειδώνετε νέες αναβαθμίσεις, οι οποίες δίνουν λίγο παραπάνω βάθος στο σύστημα μάχης και σε κάποιες περιπτώσεις χρησιμοποιούνται για την επίλυση διαφόρων ευφάνταστων περιβαλλοντικών γρίφων.
Το παιχνίδι εισάγει σταδιακά νέους τύπους εχθρών, και διάφορες περιβαλλοντικές προκλήσεις, κρατώντας σας συνεχώς σε εγρήγορση και ωθώντας σας να πειραματιστείτε με τις δευτερεύουσες λειτουργίες των όπλων σας. Λόγου χάρη, από κάποιο σημείο και μετά μπορείτε να χρησιμοποιήσετε το πιστόλι σας για να εκτοξεύσετε εκρηκτικά και στη συνέχεια να τα πυροδοτήσετε (πυροβολώντας τα) για να σπάσετε την αμυντική θωράκιση των δαιμόνων ή για να κατεδαφίσετε τοίχους που οδηγούν σε κρυφά περάσματα. Σε άλλες περιπτώσεις, θα χρειαστεί να σπάσετε την πανοπλία των αντιπάλων σας με την καραμπίνα σας, για να μπορέσετε μετά να τους χτυπήσετε στο κεφάλι ή να διαμελίσετε τα άκρα τους.
Ένας ακόμη μηχανισμός που εμπλουτίζει το σύστημα μάχης είναι τα λεγόμενα light shots, τα οποία σπάνε το σκοτάδι που καλύπτει τους εχθρούς, όπως το φως του φακού σας στο Alan Wake, ενώ παράλληλα δύναται να χρησιμοποιηθούν για να κάνετε προσωρινά stun τους αντιπάλους σας ή να φωτίσετε περιοχές του χάρτη, πυροβολώντας τα κεφάλια κατσικιών ή ψαριών. Όπως είναι φυσικό, η σκόπευση είναι πιο εύκολη απέναντι ενός -προσωρινά- ακίνητου στόχου, όμως μπορείτε επίσης να αποτελειώσετε τους stunned εχθρούς με διάφορα βίαια finishing moves.
Τόσο τα όπλα σας, όσο και τα hit points σας, μπορούν να αναβαθμιστούν μέσω των red gems, τα οποία βρίσκονται ως επί τω πλείστον στις πιο δυσπρόσιτες περιοχές ή μπορούν να αγοραστούν μέσω των vendors, ξοδεύοντας light gems. Τα light gems είναι πρακτικά το in-game νόμισμα του Shadows of the Damned και με δεδομένο ότι δεν αρκούν για να αγοράσετε όλα τα upgrades, καθώς και τυχόν θεραπευτικά αντικείμενα ή πυρομαχικά, θα πρέπει να τα ξοδεύετε με φειδώ. Στην εν λόγω όμως remastered έκδοση, έχει προστεθεί το πολυπόθητο New Game+, οπότε αν πραγματοποιήσετε ένα δεύτερο playthrough θα έχετε την ευκαιρία να αναβαθμίσετε πλήρως τον ήρωά σας.
Όπως και στο πρωτότυπο του 2011, υπάρχουν τρία διαφορετικά επίπεδα δυσκολίας, αλλά σε γενικές γραμμές το παιχνίδι είναι βατό ακόμα και στο υψηλότερο επίπεδο. Τα boss fights δεν είναι τόσο συναρπαστικά όσο θα περίμενε κανείς, καθώς το μόνο πράγμα που προκαλεί δέος είναι ο σχεδιασμός των bosses, ο οποίος φέρει την υπογραφή της Q Hanashida, της καλλιτέχνιδος που έχει επιμεληθεί τη σειρά manga “Dorohedoro”. Από εκεί και πέρα, τα μοτίβα των επιθέσεών τους είναι ευκολονόητα και το μόνο που έχετε να κάνετε είναι να πυροβολήσετε την κατάλληλη στιγμή στα τρωτά σημεία τους.
Σε μια εποχή που έχουμε κατακλυστεί από αχρείαστα remakes και remasters είναι λογικό να υπάρχει κάποιος σκεπτικισμός σχετικά με την ανάγκη ύπαρξης της εν λόγω remastered έκδοσης, όμως υπάρχουν αρκετοί λόγοι που καθιστούν επιβεβλημένη την παρουσία της. Η έκδοση του Shadows of the Damned για το Xbox 360 μπορεί να είναι backwards compatible, όμως έχοντας αφαιρεθεί από τα ψηφιακά καταστήματα, θα πρέπει να αναζητήσετε ένα φυσικό αντίτυπο, τα οποία είναι εξαιρετικά δυσεύρετα στις μέρες μας και πανάκριβα λόγω των scalpers. Κοινώς η έκδοση Hella Remastered είναι η μόνη επιλογή για κάποιον που θέλει να δοκιμάσει το Shadows of the Damned, και σημειωτέον αυτή είναι η πρώτη φορά που ο τίτλος έρχεται στα PC και στις κονσόλες της Nintendo.
Σε ότι αφορά την ποιότητα του remaster, οι developers έχουν κάνει ως επί τω πλείστον εξαιρετική δουλειά, καθώς ο τίτλος τρέχει νεράκι στα 60fps σε ανάλυση 4K, τουλάχιστον στο Xbox Series X, όπου και το δοκιμάσαμε. To screen tearing που μάστιζε την πρωτότυπη έκδοση του Xbox 360 ή το ασταθές frame rate στην έκδοση για PS3 αποτελούν πλέον παρελθόν, μιας και καθ’ όλη τη διάρκεια του 11ωρου playthrough μας δεν αντιμετωπίσαμε κανένα απολύτως πρόβλημα. Λόγω του ιδιαίτερου art direction και του εντυπωσιακού σχεδιασμού των εχθρών, ο τίτλος καταφέρνει να ανταποκριθεί στα σύγχρονα στάνταρ χωρίς να μοιάζει απαρχαιωμένος ή παλιακός. Το μόνο σημάδι που μαρτυρεί την ηλικία του είναι τα άκομψα και κάπως άγαρμπα animations που συνοδεύουν το περπάτημα και το τρέξιμο του χαρακτήρα σας και το cutscene τερματισμού που φαίνεται να έχει μεταφερθεί αυτούσιο, χωρίς κάποια επεξεργασία, από τον πρωτότυπο τίτλο του 2011.
Το review βασίστηκε στη ψηφιακή έκδοση του παιχνιδιού, η οποία μας παραχωρήθηκε από την NetEase Games.
Το Shadows of the Damned μπορεί να μην ξεφεύγει από τα στεγανά των Third-Person Shooters αλά Resident Evil 4 και το χιούμορ του να είναι κάπως κακόγουστο στην “woke” εποχή που καλώς ή κακώς ζούμε, όμως κάτω από όλα αυτά κρύβεται ένα αξιοθαύμαστο καλλιτεχνικό όραμα. Ο τρόπος με τον οποίο ακροβατεί μεταξύ μιας “ανεγκέφαλης” b-movie αισθητικής και ενός σκοτεινού, σουρεαλιστικού μυθιστορήματος είναι πραγματικά μοναδικός και άκρως γοητευτικός. Στα δικά μας μάτια, η δημιουργία του Goichi Suda θα είναι πάντα ένα από τα κρυμμένα διαμάντια της βιομηχανίας και πλέον μέσω της εξαιρετικής έκδοσης Hella Remastered η κληρονομιά της θα μείνει πάντα ζωντανή, όπως και οι ελπίδες μας για κάποιο sequel.
VIA: ign.com
Greek Live Channels Όλα τα Ελληνικά κανάλια:
Βρίσκεστε μακριά από το σπίτι ή δεν έχετε πρόσβαση σε τηλεόραση;
Το IPTV σας επιτρέπει να παρακολουθείτε όλα τα Ελληνικά κανάλια και άλλο περιεχόμενο από οποιαδήποτε συσκευή συνδεδεμένη στο διαδίκτυο.
Αν θες πρόσβαση σε όλα τα Ελληνικά κανάλια
Πατήστε Εδώ
Ακολουθήστε το TechFreak.GR στο Google News για να μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις τεχνολογίας.
