Παρατήρηση Δεκαμετρικών Αστεροειδών και Μετεωριτών με το JWST

Οι ανακαλύψεις αστεροειδών είναι απαραίτητες για τις προσπάθειες πλανητικής άμυνας που στοχεύουν στην αποτροπή πρόσκρουσης με τη Γη¹συμπεριλαμβανομένων των πιο συχνών² εκρήξεις μεγατόνων από κρουστικά εκρήξεις δεκαμέτρων³⁻⁶. Ενώ μεγάλοι αστεροειδείς (≥100 km) έχουν παραμείνει στην κύρια ζώνη από τον σχηματισμό τους⁷μικροί αστεροειδείς συνήθως μεταφέρονται στον πληθυσμό αντικειμένων κοντά στη Γη (NEO).^8,9. Ωστόσο, λόγω της έλλειψης άμεσων περιορισμών παρατήρησης, η κατανομή τους μεγέθους-συχνότητας —η οποία πληροφορεί την κατανόησή μας για τα NEO και την παράδοση δειγμάτων μετεωριτών στη Γη— ποικίλλει σημαντικά μεταξύ των μοντέλων¹⁰⁻¹⁴. Εδώ, αναφέρουμε 138 ανιχνεύσεις των μικρότερων αστεροειδών (⪆ 10 m) που παρατηρήθηκαν ποτέ στην κύρια ζώνη, οι οποίες ενεργοποιήθηκαν από τις υπέρυθρες δυνατότητες του JWST που καλύπτουν τις κορυφές εκπομπής των αστεροειδών¹⁵ και τεχνικές συνθετικής παρακολούθησης¹⁶⁻¹⁸. Παρά τα μικρά τροχιακά τόξα, περιορίζουμε τις αποστάσεις και τις γωνίες φάσης των αντικειμένων χρησιμοποιώντας γνωστούς αστεροειδείς ως υποδοχείς, επιτρέποντάς μας να εξάγουμε μεγέθη μέσω ραδιομετρικών τεχνικών. Η κατανομή μεγέθους-συχνότητάς τους παρουσιάζει διάλειμμα στα ~ 100 m (αποφλημένες σωρευτικές κλίσεις q = − 2,66 ± 0,60 και − 0,97 ± 0,14 για διαμέτρους μικρότερες και μεγαλύτερες από ~ 100 m, αντίστοιχα), που υποδηλώνει πληθυσμό που οδηγείται από καταρράκτη σύγκρουσης. Αυτοί οι αστεροειδείς λήφθηκαν από πολλές οικογένειες αστεροειδών —πιθανότατα Nysa, Polana και Massalia— σύμφωνα με τη γεωμετρία των σημείων που εξετάζονται εδώ. Μέσω πρόσθετων μακροχρόνιων παρατηρήσεων υπέρυθρων, το JWST είναι έτοιμο να ανιχνεύσει ειλικρινά χιλιάδες αστεροειδείς κλίμακας δεκαμέτρων στον ουρανό, διερευνώντας μεμονωμένες οικογένειες αστεροειδών¹⁹ και τις περιοχές πηγής των μετεωριτών^13,14 «επί τόπου».