Οι κωδικοί σου ίσως είναι ισχυρότεροι από τους πυρηνικούς κωδικούς των ΗΠΑ στον Ψυχρό Πόλεμο!

Αν νομίζεις πως ο κωδικός που είχες παλιότερα, με το όνομά σου ακολουθούμενο από τον αριθμό 1 ήταν απαράδεκτος, τότε αυτή η ιστορία θα σε τρομάξει. Έχει να κάνει με τους πυρηνικούς κωδικούς που είχαν η ΗΠΑ για το πυρηνικό οπλοστάσιό της κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου με τη Σοβιετική Ένωση. Ναι, καλά ακούσατε, για τον κωδικό που είχε ολόκληρο το πυρηνικό της οπλοστάσιο και που όποιος τον είχε, θα μπορούσε να αφανίσει όλο τον πλανήτη!

Αν δεν είστε ο μεγαλύτερος γκαφατζής του κόσμου, πιθανότατα θα θέλατε οι κωδικοί για τα πυρηνικά να είναι όσο πιο ασφαλείς γίνεται και τρομερά δύσκολο να σπάσουν, ώστε να είστε σίγουροι πως τα πυρηνικά όπλα δεν θα ενεργοποιηθούν από τον πρώτο τυχαίο.

Στη δεκαετία του 1980, ένας ακαδημαϊκός του Χάρβαρντ και ειδικός στις διαπραγματεύσεις και τη διαχείριση συγκρούσεων, σκέφτηκε μια αρκετά ασφαλή ιδέα και την πρότεινε στο Πεντάγωνο. Οι πυρηνικοί κώδικες πρέπει απλώς να είναι ενσωματωμένοι στο στήθος ενός συναδέλφου του προέδρου. Στη συνέχεια, σε περίπτωση που επιλέξει να εκτοξεύσει έναν πυρηνικό πύραυλο, ο πρόεδρος θα έπρεπε να αφαιρέσει τους κωδικούς.

Σε ένα άρθρο που δημοσιεύτηκε στο Bulletin of the Atomic Scientists τον Μάρτιο του 1981, ο Roger Fisher περιέγραψε την ιδέα.

“Υπάρχει ένας νεαρός άνδρας, πιθανότατα αξιωματικός του Πολεμικού Ναυτικού, που συνοδεύει τον Πρόεδρο. Αυτός ο νεαρός άνδρας έχει μια μαύρη θήκη που περιέχει τους κωδικούς που απαιτούνται για την εκτόξευση πυρηνικών όπλων. Μπορούσα να δω τον Πρόεδρο σε μια συνάντηση επιτελείου να εξετάζει τον πυρηνικό πόλεμο ως μια αφηρημένη ερώτηση Θα μπορούσε να καταλήξει: «Στο SIOP Plan One, η απόφαση είναι καταφατική, Κοινοποιήστε τη γραμμή Alpha XYZ. Μια τέτοια ορολογία κρατά ό,τι εμπλέκεται σε απόσταση», έγραψε ο Fisher.

«Η πρότασή μου ήταν πολύ απλή: Βάλτε τον απαραίτητο κωδικό αριθμό σε μια μικρή κάψουλα και μετά εμφυτεύστε αυτήν την κάψουλα ακριβώς δίπλα στην καρδιά ενός εθελοντή. Ο εθελοντής θα κουβαλούσε μαζί του ένα μεγάλο, βαρύ μαχαίρι κρεοπωλείου καθώς συνόδευε τον Πρόεδρο. Αν ποτέ Πρόεδρος ήθελε να πυροδοτήσει πυρηνικά όπλα, ο μόνος τρόπος που θα μπορούσε να το κάνει θα ήταν να σκοτώσει πρώτα, με τα ίδια του τα χέρια, έναν άνθρωπο. Ο Πρόεδρος λέει, “George, λυπάμαι, αλλά δεκάδες εκατομμύρια πρέπει να πεθάνουν”. Πρέπει να κοιτάξει κάποιον και να συνειδητοποιήσει τι είναι ο θάνατος – τι είναι ένας αθώος θάνατος. Αίμα στο χαλί του Λευκού Οίκου. Είναι η πραγματικότητα που ήρθε στο σπίτι μας».

Με αυτό τον τρόπο ο εκάστοτε πρόεδρος θα έπρεπε να δει με τα ίδια του τα μάτια πως είναι να παίρνεις μια αθώα ζωή. Όσο καλή ιδέα ακούγεται αυτή η πρόταση (όχι τόσο καλή για τον George και σίγουρα όχι καλή αν ο Πρόεδρος είναι ένας αιμοσταγής ψυχάκια), οι πιθανότητες να πραγματοποιηθεί είναι ελάχιστες. Όταν ο Fisher, ο οποίος περιέγραψε τα πυρηνικά όπλα ως λύση για κανένα πρόβλημα, το έθεσε στο Πεντάγωνο, έλαβε μια απάντηση που δεν είναι πολύ καθησυχαστική για την ανθρωπότητα. “Όταν το πρότεινα αυτό σε φίλους στο Πεντάγωνο είπαν, “Θεέ μου, αυτό είναι τρομερό. Το να σκοτώσεις κάποιον θα αλλοίωνε την κρίση του Προέδρου. Μπορεί να μην πατήσει ποτέ το κουμπί”.

Για αυτό κατέληξαν σε διασφαλίσεις που περιλαμβάνουν αρκετό προσωπικό με εξουσιοδότηση από τον Πρόεδρο, για να γυρίσουν τα κλειδιά των πυρηνικών όπλων και να ξεκινήσουν ένα χτύπημα. Αυτές οι υλοποιήσεις περιλαμβάνουν και κωδικούς για τα πυρηνικά.

Όμως, σύμφωνα με τον πυρηνικό εμπειρογνώμονα και πρώην αξιωματικό εκτόξευσης Μπρους Μπλερ, όταν ο Πρόεδρος Τζον Φ. Κένεντι διέταξε τη χρήση κωδικών για την περαιτέρω προστασία των πυρηνικών όπλων το 1962 , υπήρξε αντίδραση από αυτούς που τα εφάρμοσαν.

«Η Στρατηγική Αεροπορική Διοίκηση (SAC) στην Ομάχα αποφάσισε αθόρυβα να θέσει τα «λουκέτα» σε όλα τα μηδενικά, προκειμένου να παρακάμψει αυτή τη διασφάλιση», ισχυρίστηκε ο Μπλερ το 2004 . «Κατά τις αρχές έως τα μέσα της δεκαετίας του 1970, κατά τη διάρκεια της θητείας μου ως αξιωματικός εκτόξευσης στο Minuteman, δεν είχαν αλλάξει ακόμη. Η λίστα ελέγχου εκτόξευσης στην πραγματικότητα διέταζε εμάς, το πλήρωμα πυροδότησης, να ελέγξουμε ξανά το πλαίσιο κλειδώματος στο υπόγειο καταφύγιο εκτόξευσης για να βεβαιωθείτε ότι κανένα ψηφίο εκτός από το μηδέν δεν έχει γυρίσει κατά λάθος στον πίνακα.”

Σύμφωνα με τον Μπλερ, η SAC ανησυχούσε λιγότερο για τις μη εξουσιοδοτημένες εκτοξεύσεις και περισσότερο για την ανάγκη γρήγορης εκτόξευσης, σε περίπτωση που λάμβαναν εντολή για πυρηνικό χτύπημα. Είναι σα να βάζετε το 0000 σαν PIN ξεκλειδώματος του κινητού σας, προκειμένου να απαντάνε γρήγορα στα μηνύματά σας, αντί να σταματήσετε το παιδί σας από το να ξεκλειδώσει το τηλέφωνό σας και να αποκτήσει πρόσβαση στους τραπεζικούς λογαριασμούς σας.

«Και έτσι ο «κωδικός μυστικού ξεκλειδώματος» κατά τη διάρκεια της κορύφωσης των πυρηνικών κρίσεων του Ψυχρού Πολέμου παρέμεινε σταθερός στο 00000000.

Η Πολεμική Αεροπορία των ΗΠΑ το αρνήθηκε, δηλώνοντας ότι «ένας κωδικός που αποτελείται από οκτώ μηδενικά δεν έχει χρησιμοποιηθεί ποτέ για την ενεργοποίηση ή την εκτόξευση ενός MM ICBM (InterContinental Ballistic Missile), όπως ισχυρίστηκε ο Δρ. Μπρους Μπλερ»

Ο κρύος καιρός προκαλεί κρυολόγημα; Να γιατί αρρωσταίνεις πραγματικά τον χειμώνα.

Ο Μπλερ απέρριψε αυτούς τους ισχυρισμούς, εμμένοντας στον αρχικό του ισχυρισμό, προσθέτοντας ότι το μη ταξινομημένο τεχνικό εγχειρίδιο για το Minutemen εξήγησε ότι «υπό κανονικές συνθήκες το CODE INSERT θα ρυθμιστούν στο 00000000» και κατηγόρησε την αεροπορία για «παραπλανητικές πληροφορίες σχετικά με τις πυρηνικές διαδικασίες ασφαλείας».

Ευτυχώς δεν είχαν μη εξουσιοδοτημένες εκτοξεύσεις κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, ακόμη και αν οι κωδικοί εκτόξευσης είχαν τεθεί σε οκτώ μηδενικά. Ένα πιο ισχυρό σύστημα, στο οποίο το προσωπικό εκτόξευσης θα έπρεπε να καλέσει μια ανώτερη αρχή για να λάβει τους κωδικούς, τέθηκε σε εφαρμογή το 1977. Φαντάζεστε να παίρναν την ανώτερη αρχή σήμερα για κωδικούς και να τους έλεγε πως είναι 00000000;