Ο μετεωρίτης του 1929: Αρχαία στοιχεία για υγρό νερό στον Άρη

Ένα κομμάτι αρειανού βράχου που κάποτε βρισκόταν κρυμμένο σε ένα συρτάρι πανεπιστημίου βοήθησε τους ερευνητές να κατανοήσουν καλύτερα τη γεωλογική ιστορία του Κόκκινου Πλανήτη. Χρησιμοποιώντας ισοτοπική χρονολόγηση, μια ομάδα στο Πανεπιστήμιο Purdue διαπίστωσε ότι ο «Μετεωρίτης Λαφαγιέτ» πιθανότατα αλληλεπιδρούσε με το υγρό νερό πριν από περίπου 742 εκατομμύρια χρόνια.

Ήταν ένα μακρύ ταξίδι σε αυτήν την ανακάλυψη, ωστόσο, και ένα που έγινε εν μέρει τυχαία. Πριν από περίπου 11 εκατομμύρια χρόνια, ένας αστεροειδής συγκρούστηκε με τον Άρη, στέλνοντας νέφη από συντρίμμια πέρα ​​από την ατμόσφαιρα του πλανήτη. Ένας από αυτούς τους μετεωρίτες τελικά υπέκυψε στη βαρυτική έλξη της Γης μετά από ένα μακρύ ταξίδι στο διάστημα, στέλνοντάς τον σε μια τροχιά που κατέληγε στην Ιντιάνα. Αν και οι ακριβείς ημερομηνίες άφιξης και ανακάλυψής του είναι ασαφείς, το κομμάτι βράχου μεγέθους δεκάρας βρήκε με κάποιο τρόπο τον δρόμο του σε ένα Πανεπιστήμιο Purdue Συρτάρι γραφείου του τμήματος βιολογίας, όπου η σχολή το αποκάλυψε το 1929.

Κάπου στη δεκαετία του 1980, ανώνυμα κόμματα δώρισε τον μετεωρίτη Λαφαγιέτ (που πήρε το όνομά του από την τοποθεσία του) στο Μουσείο Πεδίου του Σικάγο. Εκεί, οι ειδικοί ταίριαξαν αέρια παγιδευμένα μέσα στο βράχο με αυτά που ανιχνεύθηκαν στην ατμόσφαιρα του Άρη από το διαστημόπλοιο Viking της NASA. Πρόσθετη ανάλυση έδειξε ότι τα ορυκτά στον μετεωρίτη σε ένα σημείο αλληλεπιδρούσαν με το υγρό νερό στον Άρη, αν και δεν ήταν δυνατό να καθοριστεί ένα συγκεκριμένο χρονικό πλαίσιο.

Αυτό το μυστήριο φαίνεται τελικά να λυθεί χάρη σε ερευνητές του Τμήματος Γης, Ατμόσφαιρας και Πλανητών Επιστημών του Πανεπιστημίου Purdue (EAPS). Σε μια μελέτη που δημοσιεύθηκε στις 14 Νοεμβρίου στο Γράμματα Γεωχημικής Προοπτικήςοι ειδικοί εξήγησαν ότι η ισοτοπική χρονολόγηση και ανάλυση παρέχει χημικά στοιχεία ότι ο μετεωρίτης Λαφαγιέτ πιθανότατα αλληλεπιδρούσε με υγρό νερό ενώ ο βράχος σχηματίστηκε για πρώτη φορά περίπου 742 εκατομμύρια χρόνια πριν. Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι ο Άρης φιλοξένησε απαραιτήτως τεράστιους ωκεανούς και ποτάμια — ή τουλάχιστον όχι κατά τη διάρκεια αυτής της εποχής.

«Δεν πιστεύουμε ότι υπήρχε άφθονο υγρό νερό στην επιφάνεια του Άρη αυτή τη στιγμή», δήλωσε η Marissa Tremblay, επίκουρη καθηγήτρια στο EAPS και επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης. είπε σε προφίλ του πανεπιστημίου αρχές αυτού του μήνα. «Αντίθετα, πιστεύουμε ότι το νερό προήλθε από το λιώσιμο του γειτονικού υπόγειου πάγου που ονομάζεται μόνιμος πάγος και ότι η τήξη του μόνιμου παγετού προκλήθηκε από μαγματική δραστηριότητα που εξακολουθεί να εμφανίζεται περιοδικά στον Άρη μέχρι σήμερα».

Οι ερευνητές φρόντισαν επίσης να λάβουν υπόψη τυχόν πιθανή μόλυνση που μπορεί να έχει συμβεί ενώ ο μετεωρίτης πέρασε 11 εκατομμύρια χρόνια στο διάστημα.

«Η ηλικία θα μπορούσε να είχε επηρεαστεί από την πρόσκρουση που εκτόξευσε τον μετεωρίτη Λαφαγιέτ από τον Άρη, τη θέρμανση που βίωσε ο Λαφαγιέτ κατά τα 11 εκατομμύρια χρόνια που επέπλεε στο διάστημα ή τη θέρμανση που βίωσε ο Λαφαγιέτ όταν έπεσε στη Γη και κάηκε λίγο. στην ατμόσφαιρα της Γης», εξήγησε ο Tremblay. «Αλλά μπορέσαμε να αποδείξουμε ότι κανένα από αυτά τα πράγματα δεν επηρέασε την ηλικία της υδατικής μεταβολής στο Λαφαγιέτ».

Στο μέλλον, οι ερευνητές πιστεύουν ότι παρόμοιες μεθοδολογίες χρονολόγησης θα μπορούσαν κάποια μέρα να εφαρμοστούν όχι μόνο σε άλλους μετεωρίτες, αλλά και σε πλανήτες. Με αυτόν τον τρόπο, ελπίζουν να ανακαλύψουν πιθανώς στοιχεία για νερό αλλού.