Οι θαλάσσιοι βιολόγοι βρήκαν έναν νέο θαλάσσιο γυμνοσάλιαγκο που βρίσκεται ακριβώς στο σπίτι του στη βαθιά και σκοτεινή μεταμεσονύκτια ζώνη του ωκεανού. Με μεγάλη, ζελατινώδη κουκούλα, ουρά σαν κουπί και φωτεινή βιοφωταύγεια Bathydevius caudactylus είναι τόσο μοναδικό που ανήκει σε μια εντελώς νέα οικογένεια θαλάσσιων γυμνοσάλιαγκων. Το ζώο με το παρατσούκλι «μυστηριώδες μαλάκιο» περιγράφεται σε μια μελέτη που δημοσιεύτηκε στο Τεύχος του περιοδικού Δεκεμβρίου 2024 Έρευνα βαθέων υδάτων.
[Related: This dashing tropical sea slug just showed up in the UK.]
Εντοπίζοντας το μυστήριο μαλάκιο
Η ομάδα από το Ερευνητικό Ινστιτούτο Ενυδρείων του Monterey Bay (MBARI) εντόπισε για πρώτη φορά αυτό το μυστήριο μαλάκιο πριν από πάνω από 20 χρόνιαενώ χρησιμοποιείτε το τηλεχειριζόμενο όχημα Tiburon υπεράκτια στα 8.576 πόδια βάθος. Είδαν αυτό το παράξενο πλάσμα περισσότερες από 150 φορές τις επόμενες δύο δεκαετίες.
Αρχικά, είχαν πρόβλημα να τοποθετήσουν το μυστήριο μαλάκιο σε μια γνωστή ομάδα επειδή Bathydevius caudactylus δεν μοιάζει με οτιδήποτε είχαν δει πριν. Έχει μια ογκώδη δομή με κουκούλα στο ένα άκρο, μια επίπεδη ουρά με κρόσσια με πολλές προεξοχές σαν δάχτυλα στο άλλο, και πολλά πολύχρωμα εσωτερικά όργανα ενδιάμεσα. Ωστόσο, έχει ένα πόδι σαν σαλιγκάρι, από όπου προέρχεται και το παρατσούκλι mystery mollusc.
Αφού συνέλεξαν ένα δείγμα, το έφεραν πίσω στο εργαστήριο για μια πιο προσεκτική ματιά. Ερεύνησαν την ανατομία και τη γενετική του και επιβεβαίωσαν ότι είναι α γυμνόκλαδο– γνωστός και ως θαλάσσιος γυμνοσάλιαγκος.
Τα περισσότερα γυμνά κλαδιά ζουν κατά μήκος του πυθμένα της θάλασσας. Είναι επίσης κοινά σε πολλά παράκτια περιβάλλοντα, συμπεριλαμβανομένων των κοραλλιογενών υφάλων, των δασών με φύκια και των πισινών παλίρροιας και είναι γνωστό ότι ένας μικρός αριθμός ειδών θαλάσσιων γυμνοσάλιαγκων ζει στο αβυσσαλέος πυθμένας– βάθος μεταξύ 9.800 και 19.700 ποδιών. Λίγα θεωρούνται πελαγικά και ζουν σε ανοιχτά νερά κοντά στην επιφάνεια.
Bathydevius caudactylus είναι ο πρώτος γνωστός θαλάσσιος γυμνοσάλιαγκος που ζει στη στήλη των βαθέων υδάτων. Ζει στη μεταμεσονύκτια ζώνη του ωκεανού – μια ευρεία περιοχή ανοιχτού νερού περίπου 3.300 έως 13.100 πόδια κάτω από την επιφάνεια.
Επί του παρόντος, αυτό το μαλάκιο με κουκούλα είναι γνωστό ότι ζει στα νερά της ακτής του Ειρηνικού της Βόρειας Αμερικής. Οι επιστήμονες του MBARI το έχουν εντοπίσει βόρεια ως το Όρεγκον και νότια ως τη Νότια Καλιφόρνια. Ερευνητές από το NOAA εντόπισαν α παρόμοιο ζώο στο
Τάφρο Μαριάνα στον Δυτικό Ειρηνικόυποδηλώνοντας ότι θα μπορούσε να έχει ακόμη μεγαλύτερη διανομή.
Τρόφιμα, ασφάλεια και παρέα
Σύμφωνα με την ομάδα, Bathydevius caudactylus έχει εξελίξει μερικές μοναδικές λύσεις για να βρει φαγητό, ασφάλεια και συντρόφους προκειμένου να ζήσει στη μεταμεσονύκτια ζώνη.
Οι περισσότεροι θαλάσσιοι γυμνοσάλιαγκοι χρησιμοποιούν τη ρατσισμένη τους γλώσσα τρέφονται με θηράματα που είναι προσκολλημένα στον πυθμένα της θάλασσας. Αντί, Bathydevius caudactylus λειτουργεί λίγο περισσότερο σαν μυγοπαγίδα της Αφροδίτης. Χρησιμοποιεί σπηλαιώδη κουκούλα για να παγιδεύει καρκινοειδή. Μερικά άλλα άσχετα είδη βαθέων υδάτων – συμπεριλαμβανομένων κάποιων μέδουσες, χιτωνοφόρων και ανεμώνες – χρησιμοποιούν αυτή τη στρατηγική διατροφής.
[Related: The process sea slugs use to regrow severed body parts is surprisingly common.]
Bathydevius caudactylus βρίσκονται συνήθως σε ανοιχτά νερά πολύ κάτω από την επιφάνεια και πολύ πάνω από τον πυθμένα της θάλασσας. Λυγίζουν το σώμα τους πάνω-κάτω για να κολυμπήσουν ή να κυκλοφορούν παρασύροντας ακίνητα με τα ρεύματα. Για να μην τρώγονται, χρησιμοποιούν το διάφανο σώμα τους για να κρυφτούν ουσιαστικά σε κοινή θέα. Κλείνουν γρήγορα τις στοματικές κουκούλες τους για γρήγορη απόδραση, παρόμοια με τον τρόπο που πάλλεται μια μέδουσα.
Αν απειληθούν, Bathydevius caudactylus μπορεί να ανάψει με βιοφωταύγεια τόσο για να αποσπάσει την προσοχή όσο και να αποτρέψει τα πεινασμένα αρπακτικά. Σε μια περίπτωση, η ομάδα το είδε να φωτίζει και στη συνέχεια να αποσπά μια σταθερά λαμπερή προβολή σαν δάχτυλο από την ουρά, πιθανόν να αποσπάσει την προσοχή ενός πιθανού θηρευτή.
«Όταν το γυρίσαμε για πρώτη φορά να λάμπει με το ROV, όλοι στο δωμάτιο ελέγχου έβγαλαν ένα δυνατό «Ωωωωω! συγχρόνως. Όλοι μαγευτήκαμε από το θέαμα», ο συν-συγγραφέας της μελέτης και ανώτερος επιστήμονας του MBARI, Στίβεν Χάντοκ. είπε σε δήλωση. «Μόλις πρόσφατα οι κάμερες κατέστησαν ικανές να καταγράφουν τη βιοφωταύγεια σε υψηλή ανάλυση και σε πλήρες χρώμα. Το MBARI είναι ένα από τα μοναδικά μέρη στον κόσμο όπου έχουμε μεταφέρει αυτή τη νέα τεχνολογία στα βαθιά του ωκεανού, επιτρέποντάς μας να μελετήσουμε τη φωτεινή συμπεριφορά των ζώων βαθέων υδάτων στο φυσικό τους περιβάλλον».
Όπως και άλλοι γυμνικοί, Bathydevius caudactylus είναι ερμαφρόδιτος και έχει αρσενικά και θηλυκά γεννητικά όργανα. Φαίνεται να κατεβαίνει στον πυθμένα της θάλασσας για να γεννήσει. Η ομάδα παρατήρησε μερικά ζώα χρησιμοποιώντας το μυώδες πόδι τους για να προσκολληθούν στον λασπωμένο βυθό της θάλασσας, ώστε να μπορούν να απελευθερώσουν τα αυγά τους.
ΠΙΣΤΩΣΗ: MBARI.
ΒΙΝΤΕΟ ΠΙΣΤΩΣΗ: MBARI.
Μια λεπτομερής εξέταση των συγκεκριμένων αλληλουχιών γονιδίων το επιβεβαίωσε Bathydevius caudactylus είναι αρκετά μοναδικός από άλλους γνωστούς θαλάσσιους γυμνοσάλιαγκες για να είναι μέλος μιας νέας οικογένειας, των Bathydeviidae. Ενώ δύο γυμνοσάλιαγκες με ρηχά νερά χρησιμοποιήστε επίσης μια κουκούλα για να συλλάβετε το θήραμα, αυτό φαίνεται να είναι μια συγκλίνουσα εξέλιξη μιας παρόμοιας μεθόδου σίτισης. Bathydevius caudactylus έχει μόνο μακρινή σχέση με αυτά τα είδη και η γενετική ανάλυση υποδηλώνει ότι μπορεί να έχει χωρίστηκε πρώτα στο δικό του κλαδί του οικογενειακού δέντρου των θαλάσσιων γυμνοσάλιαγκων.
«Αυτό που είναι συναρπαστικό για μένα σχετικά με το μυστήριο μαλάκιο είναι ότι αποτελεί παράδειγμα για το πόσο μαθαίνουμε καθώς περνάμε περισσότερο χρόνο στη βαθιά θάλασσα, ιδιαίτερα κάτω από 2.000 μέτρα [6,551 feet]», είπε ο Χάντοκ. «Το να υπάρχει ένα σχετικά μεγάλο, μοναδικό και λαμπερό ζώο που βρίσκεται σε μια οικογένεια που προηγουμένως άγνωστη υπογραμμίζει πραγματικά τη σημασία της χρήσης νέας τεχνολογίας για την καταγραφή αυτού του τεράστιου περιβάλλοντος. Όσο περισσότερα μαθαίνουμε για τις κοινότητες βαθέων υδάτων, τόσο καλύτερα θα είμαστε στη λήψη αποφάσεων και τη διαχείριση των ωκεανών».
VIA: popsci.com
