Το 1986, το διαστημόπλοιο Voyager 2 πέταξε δίπλα από τον Ουρανό, καταγράφοντας μυστήρια του μαγνητικού του πεδίου.
Αποδεικνύεται ότι ο Ουρανός μπορεί να ήταν σε μια ασυνήθιστη κατάσταση. Ένα συμβάν ηλιακού ανέμου λίγες μέρες πριν το πέρασμα του Voyager 2 συμπίεσε τη μαγνητόσφαιρα του γιγάντιου πλανήτη, αναφέρουν ερευνητές στις 11 Νοεμβρίου στο Nature Astronomy.
Αυτή η συμπίεση θα μπορούσε να εξηγήσει αρκετούς γρίφους πολλών ετών σχετικά με τον Ουρανό και τα φεγγάρια του και θα μπορούσε να ενημερώσει τον σχεδιασμό για μελλοντικές αποστολές, σύμφωνα με το ScienceNews.
Ουρανός: Οι φωτογραφικές λήψεις που προκάλεσαν σοκ
«Μόλις πήραμε λήψη σε αυτήν τη φρικτή στιγμή του χρόνου», λέει ο Jamie Jasinski, φυσικός διαστημικού πλάσματος στο Εργαστήριο Jet Propulsion της NASA στην Πασαντένα της Καλιφόρνια.
Το Voyager 2 διαπίστωσε ότι η μαγνητόσφαιρα του Ουρανού, η φυσαλίδα του μαγνητισμού που περιβάλλει έναν πλανήτη, ήταν παράξενη. Φαινόταν ότι του λείπει το πλάσμα, ένα κοινό συστατικό των μαγνητοσφαιρών άλλων πλανητών. Και είχε ανεξήγητα έντονες ζώνες ενεργητικών ηλεκτρονίων.
Ο Jasinski και οι συνεργάτες του εξέτασαν τα δεδομένα που συνέλεξε το Voyager 2 μήνες πριν από την πτήση. Η ομάδα διαπίστωσε ότι η πυκνότητα και η ταχύτητα του ηλιακού ανέμου, ενός ρεύματος φορτισμένων σωματιδίων που προέρχονται από τον ήλιο, αυξάνονταν σταθερά για μέρες.
Συρρίκνωση μαγνητόσφαιρας
Η πίεση από αυτόν τον ηλιακό άνεμο θα είχε συμπιέσει τη μαγνητόσφαιρα του Ουρανού, συρρικνώνοντας την έκτασή της από 28 φορές τη διάμετρο του Ουρανού που εκτιμάται ότι είναι περίπου 17 φορές μέσα σε μια εβδομάδα. Η συμπίεση θα μπορούσε να οφείλεται τόσο στην έλλειψη πλάσματος όσο και στις ζώνες έντονης ακτινοβολίας, λέει ο Jasinski.
Στην πραγματικότητα, ο Ουρανός βρίσκεται στην κατάσταση στην οποία το Voyager 2 τον βρήκε όταν μόνο το 4 τοις εκατό των περιπτώσεων έχει τέτοιες θεάσεις, υπολογίζει η ομάδα. Αυτό σημαίνει ότι πολλά από αυτά που γνωρίζουμε για τη μαγνητόσφαιρα του Ουρανού δεν αντιπροσωπεύουν μια τυπική μέρα εκεί.
«Δεν ξέρουμε πραγματικά τίποτα για τον Ουρανό, γιατί ήταν ένα μόνο πέρασμα», λέει ο Corey Cochrane, ένας διαστημικός φυσικός επίσης στο JPL.
Το θετικό είναι ότι το νέο εύρημα σημαίνει ότι μπορεί να είναι ευκολότερο για κάποια μελλοντική αποστολή να αναζητήσει ωκεανούς κάτω από την επιφάνεια των φεγγαριών του Ουρανού Τιτάνια και Όμπερον.
Οι αστρονόμοι μπορούν να ανιχνεύσουν ωκεανούς σε παγωμένα φεγγάρια εάν περιφέρονται σε τροχιά μέσα στη μαγνητόσφαιρα. Το αλμυρό νερό ανταποκρίνεται στο μαγνητικό πεδίο γύρω του και παράγει το δικό του μαγνητικό πεδίο, το οποίο μπορεί να πάρει το διαστημόπλοιο.
Εάν η μαγνητόσφαιρα του Ουρανού είναι κανονικά μεγαλύτερη από ό,τι τεκμηριώνεται από το Voyager 2, αυτά τα φεγγάρια θα πρέπει να βρίσκονται καλά μέσα σε αυτήν – και επομένως καλές τοποθεσίες για να αναζητήσετε υπόγειες θάλασσες.
Φώτο
// Allow detecting when fb api is loaded.
function Deferred() {
var self = this;
this.promise = new Promise( function( resolve, reject ) {
self.reject = reject;
self.resolve = resolve;
});
}
window.fbLoaded = new Deferred();
window.fbAsyncInit = function() {
FB.init({
appId : ‘[email protected]’,
autoLogAppEvents : true,
xfbml : true,
version : ‘v3.0’
});
window.fbLoaded.resolve();
};
(function(d, s, id){
var js, fjs = d.getElementsByTagName(s)[0];
if (d.getElementById(id)) {return;}
js = d.createElement(s); js.id = id;
js.src = “https://connect.facebook.net/en_US/sdk.js”;
fjs.parentNode.insertBefore(js, fjs);
}(document, ‘script’, ‘facebook-jssdk’));
VIA: FoxReport.gr
