Σε έναν μεγάλο αστεροειδή που ονομάζεται Vesta, οι μυστηριώδεις καμπυλωτές χαράδρες και οι αποθέσεις σε σχήμα βεντάλιας μπορεί να έχουν σχηματιστεί από βραχύβιες ροές αλμυρού νερού, όπως αναφέρει μια νέα μελέτη – μια ανακάλυψη που προκαλεί έκπληξη, επειδή ο Vesta δεν θα έπρεπε να έχει καθόλου νερό.
Ο Vesta, το δεύτερο μεγαλύτερο μέλος της ζώνης αστεροειδών μεταξύ Άρη και Δία, υπάρχει εδώ και 4,5 δισεκατομμύρια χρόνια με παντελή έλλειψη ατμόσφαιρας – έτσι, το όποιο νερό μπορεί να έκρυβε ο αστεροειδής στην επιφάνειά του θα έπρεπε να έχει διαφύγει προ πολλού στο Διάστημα. Ωστόσο, κοντινές εικόνες του αστεροειδούς, οι οποίες καταγράφηκαν από το διαστημικό σκάφος Dawn της NASA πριν από μια δεκαετία, έδειξαν στενές ρεματιές και φαράγγια χαραγμένα σε κρατήρες πρόσκρουσης στο σώμα. Το γεγονός αυτό, που προκαλεί απορίες, οδήγησε τους επιστήμονες στο συμπέρασμα ότι στην επιφάνειά του έρεε νερό σε υγρή μορφή πιθανότατα σχετικά πρόσφατα.
Ένα πρόσφατο πείραμα με επικεφαλής τον Michael Poston, έναν πλανητικό επιστήμονα στο Νοτιοδυτικό Ερευνητικό Ινστιτούτο στο Τέξας, υποδηλώνει ότι οι προσκρούσεις αστεροειδών ανέσκαψαν και έλιωσαν τον πάγο που ήταν κρυμμένος κάτω από την επιφάνεια του Vesta. Ο πάγος που αναδύθηκε στην επιφάνεια θα μπορούσε στη συνέχεια να ρέει ως υγρή άλμη κατά μήκος των τοιχωμάτων των νεοσχηματισμένων κρατήρων και μάλιστα για αρκετό χρονικό διάστημα ώστε να σμιλεύσει καμπύλες ρεματιές και βεντάλιες από συντρίμμια, λένε οι ερευνητές.\
Μέσα σε έναν θάλαμο δοκιμών στο Jet Propulsion Laboratory της NASA στην Καλιφόρνια, οι ερευνητές προσομοίωσαν την πίεση που βιώνει ο πάγος στον Vesta για να καταγράψουν πόσος χρόνος θα χρειαζόταν για να ξαναπαγώσει το υγρό μετά το λιώσιμο από μια πρόσκρουση. Το καθαρό νερό πάγωσε πολύ γρήγορα στο κενό, αποκάλυψε το πείραμα, αλλά το αλμυρό νερό έρεε για τουλάχιστον μία ώρα.
Ωστόσο, τα χαρακτηριστικά που παρατηρήθηκαν στον Vesta έχουν πάχος πολλών μέτρων, πράγμα που σημαίνει ότι πιθανότατα προέκυψαν από τη ροή αλμυρού νερού για περισσότερο από μία ώρα.
Παρόλα αυτά, ο Poston ανέφερε σε δήλωσή του ότι ροές μόλις δεκάδων λεπτών είναι “επαρκείς για να αποσταθεροποιήσει η άλμη τις πλαγιές στα τοιχώματα των κρατήρων σε βραχώδη σώματα, να προκαλέσει διάβρωση και κατολισθήσεις και ενδεχομένως να σχηματίσει άλλα μοναδικά γεωλογικά χαρακτηριστικά που συναντώνται σε παγωμένους δορυφόρους“.
Αν τα ευρήματα ισχύουν και για άλλα ξηρά και δίχως ατμόσφαιρα σώματα, μπορεί το νερό να υπήρχε και σε αυτά στο πρόσφατο παρελθόν και ενδεχομένως να αποβάλλεται ακόμη και στο παρόν, πρόσθεσε: “Μπορεί να υπάρχει ακόμη νερό εκεί έξω για να το βρούμε“.
Κάποια από αυτά μπορεί σύντομα να καταγραφούν από το σκάφος Lucy της NASA, το οποίο έχει προγραμματιστεί να φτάσει σε μια σειρά από οκτώ Τρωικούς αστεροειδείς κοντά στον Δία το 2027.
[via]
VIA: TechGear.gr
