Μεταφορά: Το ReFantazio είναι το παιχνίδι της χρονιάς 2024 του GameSpot

Αν και το Metaphor: ReFantazio είναι η πρώτη εισβολή της πρώην ομάδας Persona στην υψηλή φαντασία, μπορεί επίσης να είναι το πιο προσγειωμένο και βαθιά ανθρώπινο παιχνίδι που έχουν δημιουργήσει ποτέ. Συνδυάζοντας μαγικά στοιχεία με καθολικά θέματα – όπως προκατάληψη, φτώχεια, θλίψη, κύκλοι βίας, άγχος και ο ρόλος που μπορούν να παίξουν η θρησκεία και η πολιτική τόσο στην καταπίεση όσο και στην ενδυνάμωση των ανθρώπων – η Μεταφορά είναι σε θέση να εξετάσει την ανθρωπότητα με κάποια απόσταση και μέσα από έναν μοναδικό φακό. Θέτει αμέτρητες ερωτήσεις στους παίκτες του, ενώ παραδέχεται ότι οι απαντήσεις μπορεί να μην είναι απλές ή απόλυτες. Κι όμως, δίνει ιδιαίτερη έμφαση σε ένα ερώτημα συγκεκριμένα: Έχει η μυθοπλασία τη δύναμη να διαμορφώσει τον κόσμο μας;

Μέχρι να τελειώσει το παιχνίδι, η απάντηση είναι καταφατικά ναι. Μεταφορά: Το ReFantazio είναι μια όμορφη εξερεύνηση για το πώς η φαντασία είναι ένα δοχείο για ιδέες και ανθρωπιά ακόμα και στις πιο σκοτεινές στιγμές. Κατανοεί τον αντίκτυπο που έχει η τέχνη και οι ιδέες που μεταφέρονται μέσω αυτής στην κοινωνία και μας ζητά να πιστέψουμε και να εξετάσουμε εξονυχιστικά τα μέσα που καταναλώνουμε.

Το καστ των χαρακτήρων του παιχνιδιού – από τον αφρώδη, ξανθό σταρ της ποπ Junah και τον σοφό νίντζα ​​Heismay, μέχρι τον ντροπιασμένο αλλά αγαπημένο Louis – είναι όλοι καλοσχεδιασμένοι, καλοφωνημένοι και εξαιρετικά ελκυστικοί, καθιστώντας τους αμέσως ελκυστικούς (ή απεχθής) στους παίκτες. Το καθένα προσφέρει τη δική του εξερεύνηση στα διάφορα προαναφερθέντα θέματα, υφαίνοντας ιστορίες που είναι εξίσου συγκλονιστικές και συγκινητικές. Αυτό το βάθος προσφέρεται επίσης στους πολυάριθμους δευτερεύοντες χαρακτήρες του παιχνιδιού, οι οποίοι αποτελούν το μεγαλύτερο και πιο πλήρως υλοποιημένο ρόστερ κοινωνικών συνδέσμων σε ένα παιχνίδι Atlus μέχρι στιγμής.

Το στούντιο χειρίζεται όλες αυτές τις αφηγήσεις με απόχρωση και ακρίβεια, επιδεικνύοντας σεβασμό για την ευφυΐα των παικτών του καθώς και τεράστια πεποίθηση στις δικές του πεποιθήσεις. Σε μια εποχή που τα παιχνίδια επικρίνονται πολύ συχνά επειδή είναι πολύ πολιτικά, η Atlus παίρνει σταθερή θέση στο πλευρό της συμπόνιας και ξεκαθαρίζει ότι υπάρχει αρετή στην αντιμετώπιση κοινωνικών ζητημάτων, τη συλλογική δράση, την υπεράσπιση των ιδεών σας και την πίστη σε ένα καλύτερο μέλλον τόσο για εσάς όσο και για τους γύρω σας. Το να ζεις με φόβο και να δίνεις στο μίσος είναι εύκολο, μας θυμίζει η Μεταφορά. Αυτό που θέλει δύναμη είναι το να παραμείνεις αισιόδοξος και να νοιάζεσαι.

Παρά το ότι είναι ένα μακρύ παιχνίδι, το Metaphor έχει εκπληκτικό ρυθμό, με κατάλληλο χρόνο αφιερωμένο σε κάθε περιοχή, χαρακτήρα και τόξο ιστορίας. Αυτά τα τόξα είναι όλα ιδιαίτερα αξιομνημόνευτα, καθώς το παιχνίδι είναι γεμάτο με θέαμα, καταστάσεις εκτός τοίχου που διώχνουν τη μονοτονία και συναρπαστικές ανατροπές. Υπό αυτή την έννοια, το παιχνίδι μου θύμιζε συχνά τα JRPG του τέλους της δεκαετίας του ’90 που μεγάλωσα παίζοντας–αυτά που ήταν γεμάτα θεατρικότητα, χιούμορ και έντονη αίσθηση περιπέτειας. Είναι μια σχεδόν άυλη και απερίγραπτη ιδιότητα, που όμως αναμφίβολα κατέχει η Metaphor.

Και όμως, το Metaphor βελτιώνει αισθητά την παλιά σχολή, turn-based μάχες, αντιμετωπίζοντας τα πιο συνηθισμένα παράπονα του συστήματος — δηλαδή τον πιο αργό ρυθμό του — μέσω της έξυπνης χαρτογράφησης κουμπιών, της εξαιρετικής ευελιξίας των πάρτι και της προσθήκης ελαφριάς μάχης σε στυλ δράσης. Όλα αυτά δημιουργούν μάχες που είναι στρατηγικές αλλά συναρπαστικές, και διέλευση στο μπουντρούμι που δεν ξεπερνά την υποδοχή ή αρχίζει να μοιάζει περισσότερο με αγγαρεία παρά με περιπέτεια. Τα άλλα συστήματα του παιχνιδιού, από το ημερολόγιο και τις Βασιλικές Αρετές έως το δέντρο του Αρχέτυπου, ταιριάζουν απόλυτα στη μάχη, δημιουργώντας δυναμικό παιχνίδι που αισθάνεται αλληλένδετο και εξαιρετικά ικανοποιητικό.

Η αξιοσημείωτη καλλιτεχνική διεύθυνση και η μουσική εξυψώνουν περαιτέρω την εμπειρία, καθώς αντί να χρησιμοποιεί μια ενιαία χρωματική παλέτα, όπως κάνει συνήθως το Persona, το Metaphor αξιοποιεί πολλά διαφορετικά χρώματα για να μεταφέρει διάφορα θέματα, τόνους και να ενισχύσει την αίσθηση του ταξιδιού του. Η μουσική του είναι εξίσου περίπλοκη και αντιπαρατίθεται, καθώς συνορεύει μεταξύ αγγελικών χορωδιών με φρενήρεις ψαλμωδίες. Αν και οι ιστορίες του μπορεί να είναι καθολικές, υπάρχει μια απόκοσμη ποιότητα στα γραφικά και τη μουσική του, υπενθυμίζοντας στους παίκτες ότι αυτός ο κόσμος είναι σκοτεινός και φανταστικός.

Ανεξάρτητα από το πότε κυκλοφόρησε το Metaphor: ReFantazio, θα παρέμενε ένας εξαιρετικός τίτλος. Αλλά το έτος 2024 – μια χρονιά που αμαυρώθηκε από πολιτικές αναταραχές, αυξανόμενη ανισότητα, φόβο, δυσπιστία, παραπληροφόρηση και διχασμό – κανένα παιχνίδι δεν φαίνεται τόσο εύστοχο και απαραίτητο. Αν και κάθε έργο μυθοπλασίας δεν μπορεί να αλλάξει τον κόσμο ή να ενσταλάξει μέσα του μια καλοσύνη που φαινομενικά έχει απογυμνωθεί, το Metaphor: ReFantazio είναι μια υπενθύμιση ότι η τέχνη μπορεί να μας αλλάξει.

Είστε περίεργοι αν το αγαπημένο σας παιχνίδι του 2024 μπήκε στο top 10 μας; Δείτε τη λίστα με τα 10 καλύτερα παιχνίδια του GameSpot για το 2024.