Έχουν περάσει πλέον περισσότερα από 10 χρόνια από την ημέρα που είδαμε το πρώτο επεισόδιο της σειράς Life is Strange. Η προσπάθεια της Dontnod Entertainment να ακολουθήσει τα μονοπάτια της Telltale Games προσφέροντας ένα adventure στο οποίο ο παίκτης καθορίζει την εξέλιξη της ιστορίας είχε την απήχηση που ήλπιζε η Square Enix, ώστε να καταφέρει να καθιερώσει το Life is Strange ως ένα επιτυχημένο franchise στο χαρτοφυλάκιό της. Ωστόσο, μετά την κυκλοφορία του δεύτερου κεφαλαίου, η σειρά πέρασε στα χέρια της Deck Nine, η οποία είχε αναπτύξει το μικρότερης διάρκειας Life is Strange: Before the Storm και είχε αποδείξει ότι είναι ικανή να αναλάβει το έργο.
Ακολουθούν spoilers για το πρώτο Life is Strange…
Μετά την κυκλοφορία του Life is Strange: True Colors το 2021, η Deck Nine αποφάσισε πως είναι η ώρα να επισκεφτούμε ξανά την ηρωίδα που τα ξεκίνησε όλα. Το παιχνίδι λαμβάνει υπόψιν ένα από τα δύο τέλη του πρώτου κεφαλαίου, στο οποίο η πρωταγωνίστρια Max Caulfield αποφασίσει να θυσιάσει την αγαπημένη της φίλη, Chloe, με σκοπό να σώσει την Arcadia Bay από τον μεγάλο τυφώνα που είχε προκαλέσει κάνοντας κατάχρηση των δυνάμεων της να γυρίζει πίσω το χρόνο. Υπάρχουν πολλές αναφορές για τη ζωή της στην Arcadia Bay, τους φίλους που είχε αποκτήσει εκεί και τις επιπτώσεις που έφεραν οι μεταφυσικές της ικανότητες.
H Max έχει πλέον εγκατασταθεί στην πόλη Lakeport, όπου και εργάζεται ως φωτογράφος στο Caledon University. Μετά από τη δύσκολη απόφαση να θυσιάσει την παιδική της φίλη, η Max αποφάσισε να μην ξαναχρησιμοποιήσει τις δυνάμεις της και να ακολουθήσει μια “κανονική” ζωή. Ωστόσο, αυτό αλλάζει την νύχτα της 4ης Δεκεμβρίου 2023, όπου η πρωταγωνίστρια βρίσκει δολοφονημένη την νέα της κοντινή φίλη Safi. Με την αστυνομία να ερευνά ακόμα το φόνο, η Max ανακαλύπτει ότι μπορεί να τηλεμεταφερθεί σε μια εναλλακτική πραγματικότητα στην οποία η Safi ζει και όλα είναι φυσιολογικά. Έτσι ξεκινάει ένα ταξίδι ανάμεσα σε δύο timelines, όπου η Max προσπαθεί να ερευνήσει το φόνο της φίλης της και να καταφέρει, ίσως, να τον αποτρέψει.
Η ιστορία χωρίζεται σε πέντε κεφάλαια, όλα διαθέσιμα από την αρχή στο παιχνίδι, και δεν ακολουθεί την επεισοδιακή μορφή των πρώτων τίτλων. Ωστόσο, ο ρυθμός της εξέλιξης αντιμετωπίζει προβλήματα. Κάθε κεφάλαιο ακολουθεί μια παρόμοια φόρμουλα, με την πλοκή να κινείται αργά και να κορυφώνεται μόνο στα τελευταία λεπτά. Η διάρκεια του παιχνιδιού φτάνει τις 10 ώρες, κυρίως μέσα από επαναλαμβανόμενες και ανούσιες ενέργειες που απλώς επιβραδύνουν την πλοκή. Αν και αυτές έχουν ως στόχο να εμβαθύνουν στις σχέσεις των χαρακτήρων και να παρουσιάσουν τα υπόλοιπα άτομα του πανεπιστημίου, η ανάπτυξή τους δεν είναι πάντοτε ισορροπημένη. Για παράδειγμα, ανάμεσα στις δύο επιλογές που υπάρχουν για να αναπτύξει η Max μια ερωτική σχέση, είναι προφανές πως η μία δεν είναι καλά δουλεμένη. Το γεγονός αυτό αποτυπώνεται και στα στατιστικά στο τέλος κάθε κεφαλαίου, όπου παρατηρείται ότι οι περισσότεροι παίκτες τείνουν να επιλέγουν παρόμοια μονοπάτια στις αλληλεπιδράσεις τους με τον κύκλο της Max.
Ντετέκτιβ στον χωροχρόνο…
Ο παίκτης καλείται να συλλέξει πληροφορίες σχετικά με τον φόνο της Safi, τηλεμεταφερόμενος ανάμεσα στα δύο διαφορετικά timelines και ρωτώντας χαρακτήρες με τους οποίους βρίσκονταν κοντά. Ειδικά στα πρώτα επεισόδια, δημιουργούνται πολλά ερωτηματικά για το μυστήριο γύρω από το φόνο, καθώς βλέπουμε ότι πολλοί χαρακτήρες έκρυβαν πράγματα τα οποία σχετίζονταν με τη Safi. O δρόμος με τον οποίο συλλέγουμε αυτές τις πληροφορίες είναι αρκετά γραμμικός, αν και οι επιλογές που θα κάνουμε θα επηρεάσουν αισθητά τη σχέση που έχει η Max με τον κύκλο της, ξεκλειδώνοντας το δρόμο για περισσότερες αποκαλύψεις. Σε κάθε μέρος που βρισκόμαστε, υπάρχει ένα συγκεκριμένο σημείο στο οποίο η Max μπορεί να μεταφερθεί από τον κόσμο στον οποίο έχει πεθάνει η Safi, με αυτόν στον οποίο ζει. Παράλληλα, αντικείμενα που μπορεί να έχει μαζέψει κατά την έρευνα, την ακολουθούν στην εναλλαγή της πραγματικότητας, ενώ πιο μετά η δύναμη αυτή θα φέρει νέες ανατροπές.
Το gameplay διατηρεί το κλασικό ύφος της σειράς, με μεγάλες σκηνές και cutscenes που εναλλάσσονται με στιγμές όπου ο παίκτης ελέγχει τη Max σε οπτική τρίτου προσώπου, εξερευνώντας τον κόσμο και αλληλεπιδρώντας με χαρακτήρες και αντικείμενα. Οι αλληλεπιδράσεις αυτές προσμετρώνται στις επιλογές του παίκτη, οι οποίες παρουσιάζονται στο τέλος κάθε κεφαλαίου. Ωστόσο, λίγες από αυτές φαίνεται να έχουν ουσιαστικό αντίκτυπο στην ιστορία, και μοιάζουν περισσότερο σαν αγγαρείες που επιμηκύνουν τη διάρκεια του παιχνιδιού. Ακόμη και η υπερφυσική δύναμη της Max είναι πιο περιορισμένη συγκριτικά με το πρώτο παιχνίδι, όπου προσέφερε περισσότερες επιλογές και μεγαλύτερη ευελιξία στον παίκτη για να πειραματιστεί με τον κόσμο γύρω της.
Από το Double Exposure δεν λείπει φυσικά και η συλλογή collectibles. Ενώ στο αρχικό Life is Strange έπρεπε να βρούμε συγκεκριμένες τοποθεσίες για να αξιοποιήσουμε την polaroid της Max, εδώ συλλέγουμε φωτογραφίες που βρίσκονται διάσπαρτες μέσα στο χώρο και αντιπροσωπεύουν συνήθως σκηνές από timelines που δεν έχουμε πρόσβαση. Ορισμένες έχουν ενδιαφέρον, αλλά η συλλογή τους δεν προσφέρει κάποια πρόκληση πέρα από την άσκοπη μετακίνηση στις περιορισμένες τοποθεσίες που επισκεπτόμαστε ξανά και ξανά. Επιπλέον, η Max κρίνει ότι πολλές σκηνές που συναντά μπροστά της είναι άξια του φακού της και τις ανεβάζει στο social media της, το οποίο είναι προσβάσιμο ανά πάσα ώρα και στιγμή μέσα από το κινητό της. Το highlight ωστόσο του συγκεκριμένου μενού είναι τα μηνύματα, στα οποία υπάρχουν ολόκληρες συζητήσεις με χαρακτήρες του Cauldon University (και όχι μόνο!). Αυτό είναι κάτι που θα αφήσουμε να ανακαλύψετε μόνοι σας.
Το απογοητευτικό φινάλε και ο τεχνικός τομέας…
Παρά το γεγονός ότι η αργόσυρτη εξέλιξη ήταν το μεγαλύτερο μας παράπονο κατά την ενασχόληση μας με το παιχνίδι, θέλαμε να ελπίζουμε πως το φινάλε θα μας αποζημιώσει δίνοντας μας απαντήσεις σε πολλά ερωτήματα και παρέχοντας μας επιλογές που θα έχουν σημαντικές επιπτώσεις στην ιστορία. Δυστυχώς, το 5ο κεφάλαιο αποτελεί το μεγαλύτερο αγκάθι του τίτλου. Πρόκειται για ένα κεφάλαιο που απαρτίζεται σχεδόν εξ ολοκλήρου από filler σκηνές, οι οποίες δεν προσφέρουν τίποτα ουσιαστικό στην κεντρική ιστορία. Και ακόμη και οι επιλογές που παρέχονται είναι τόσο περιορισμένες, που ο παίκτης παύει να πιστεύει ότι συμμετέχει στην ιστορία και είναι πλέον απλά δέκτης της. Συγκρίνοντας το με τα φινάλε των υπόλοιπων παιχνιδιών της σειράς, είναι σίγουρα το πιο αδύναμο και φάνηκε πως δεν δουλεύτηκε όσο χρειαζόταν για να βρίσκεται στο ίδιο επίπεδο.
Μιλώντας για τα τεχνικά, ο τίτλος βασίζεται στην Unreal Engine 5, αν και δεν αξιοποιεί καμιά από τις χαρακτηριστικές της τεχνολογίες. Παρόλα αυτά, δίνει ένα άρτιο τελικό αποτέλεσμα, κυρίως χάρη στο art direction που έχει επιμεληθεί η Deck Nine. Πρόκειται για μια εξέλιξη της αισθητικής που έχουμε δει στα προηγούμενα παιχνίδια της σειράς. Η κινηματογράφηση είναι προσεγμένη και τα πλάνα από τις τοποθεσίες της Lakeport καλοστημένα. Θετικές είναι οι εντυπώσεις μας και από την λεπτομέρεια στα πρόσωπα, όπου τα animations και το lip sync λειτουργούν θετικά για να μεταφέρουν τα συναισθήματα των χαρακτήρων.
Ωστόσο, το στούντιο παρέλειψε να ενσωματώσει την επιλογή των γνωστών upscalers στην PC έκδοση, καθιστώντας το παιχνίδι unplayable σε πιο αδύναμα συστήματα, όπως το Steam Deck. Δεν μας κάνει καθόλου εντύπωση που δεν πήρε την έγκριση της Valve, καθώς δεν καταφέραμε να βρούμε ρυθμίσεις για να διατηρήσουμε περισσότερα από 30 fps στις δοκιμές μας. Όσον αφορά το performance σε ένα πιο παραδοσιακό gaming PC, η RTX 4070 ήταν ικανή για να διατηρήσει το framerate πάνω από 60 στις μέγιστες ρυθμίσεις σε 4K, ρίχνοντας την render ανάλυση στο 90%. Εδώ, θα έπρεπε να αναφέρουμε πως συναντήσαμε και 2 crashes κατά την ενασχόληση μας για τον τίτλο, χωρίς να ξέρουμε τι τα προκάλεσαν.
Όσον αφορά τον ηχητικό τομέα, οι εντυπώσεις μας είναι ανάμεικτες. Οι ερμηνείες ως επί το πλείστων είναι πειστικές, με ορισμένες εξαιρέσεις εδώ και εκεί, κυρίως σε δευτερεύοντες χαρακτήρες. Η Max ωστόσο και οι πιο βασικοί χαρακτήρες, είναι άκρως ικανοποιητικοί. Και φυσικά, δεν θα μπορούσε να έχει τον τίτλο Life is Strange χωρίς μια μεγάλη γκάμα χαλαρωτικών μπαλαντών που παίζουν σε ιδανικές στιγμές στο παιχνίδι προσφέροντας μια ζεστή ατμόσφαιρα. Ακόμα και εδώ όμως υπάρχουν προβλήματα, με το μιξάρισμα του ήχου να χρήζει βελτίωσης, καθώς πολλές φορές δεν δίνεται σωστή ισορροπία ανάμεσα στην μουσική και τους διαλόγους.
Το review βασίστηκε στη ψηφιακή έκδοση του παιχνιδιού, η οποία μας παραχωρήθηκε από τη CD Media.
Το Life is Strange: Double Exposure αποτελεί τη φυσική συνέχεια της ιστορίας της Max Caulfield, δέκα χρόνια μετά τα γεγονότα στο Arcadia Bay. Νέοι χαρακτήρες, καινούριες δυνάμεις και παραφυσικά φαινόμενα αναστατώνουν και πάλι τη ζωή της Max. Αν και το gameplay διατηρεί τη γνωστή φόρμουλα της σειράς χωρίς μεγάλες αλλαγές, η ελευθερία επιλογών παραμένει το δυνατό του σημείο, καθώς δίνει τη δυνατότητα στον παίκτη να διαμορφώσει το τελικό αποτέλεσμα της ιστορίας. Ή τουλάχιστον ως ένα σημείο…
VIA: ign.com
