Κορυφαίες ταινίες 2024

Μπορεί να μην υπήρξε φέτος η φρενίτιδα του “Barbienhaimer”, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν τρέξαμε στα σινεμά για ταινίες που ήδη έχουμε πολλαπλές φορές. Από το φαντασμαγορικό “Dune”, στο αναμενόμενα επιτυχημένο “Deadpool & Wolverine”, στο εξαιρετικό “Longlegs” και την συγκίνηση των “Inside Out 2” και “The Wild Robot” παρακάτω ακολουθούν οι ταινίες που ξεχώρισαν για την ομάδα του IGN Greece σε τυχαία σειρά.

Deadpool & Wolverine

Δεν θα μπορούσε να μην ξεκινήσει η ταινία με ίσως την πιο hot ταινία της χρονιάς και από τις μεγαλύτερες επιτυχίες της. Ο Deadpool ήταν αγαπητός στο κοινό, αλλά με το που μπήκε ο Wolverine του Hugh Jackman λιώσαμε όλοι από νοσταλγία και γέλια.

Κριτική: “Το “Deadpool & Wolverine” δεν είναι μια τέλεια ταινία, αλλά είναι μια φανταστική ταινία για τους fans. Δεν βλέπω πως κάποιος που αγαπάει τους ήρωες αυτούς και την Marvel δεν θα την απολαύσει στο έπακρο. Ο Deadpool είναι ασταμάτητος, ο απρόθυμος Wolverine στα χειρότερα του και παρέα δημιουργούν το τέλειο combo χιούμορ, δράσης, καφρίλας, trolling απο το οποίο δεν γλυτώνει ούτε η ίδια η Marvel/Disney και παραδόξως, λίγου συναισθηματισμού ίσα ίσα όπου χρειάζεται.”

Wicked Part 1

Και ταξιδέυουμε στα τέλη του 2024, με ένα εξαιρετικό μιούζικαλ που ξεπέρασε την κάθε προσδοκία παρά τις αμφιβολίες για το τεράστιο μέγεθος του. Μια πανέμορφη παραγωγή με εξαιρετικές ερμηνείες, συναίσθημα και χιούμορ και επιτυχημένη μεταφορά του θεατρικού έργου.

Κριτική: “Το Wicked είναι μια καλολαδωμένη μηχανή στα χέρια του Jon M. Chu. Αυτή η κινηματογραφική μεταφορά ενσαρκώνει το τι μπορούν και πρέπει να είναι τα σύγχρονα κινηματογραφικά μιούζικαλ, αγκαλιάζοντας το αρχικό υλικό, ενώ το μεταφράζει έξυπνα στην οθόνη. Οι συγκινητικές ερμηνείες της Ariana Grande και της Cynthia Erivo κάνουν την ταινία, παίζοντας στα ατομικά τους δυνατά σημεία για να δώσουν ζωή στη σχέση μεταξύ της Glinda και της Elphaba, οι οποίες θα γίνουν οι καλή και κακή μάγισσα του “Wizard of Oz”. Αν τόσοι άνθρωποι αγαπήσουν αυτήν την ταινία όσο εγώ, το “Wicked” αναμφίβολα θα κάνει τις Grande και Erivo αθάνατες στην ιστορία των κινηματογραφικών μιούζικαλ.”

Inside Out 2

Μπορεί το sequel του φανταστικού “Inside Out” να μην ήταν εξίσου φανταστικό, αλλά ήταν φυσικά εξαιρετικό. Με νέα συναίσθημα και μεγαλώντας τους χαρακτήρες του, το “Inside Out” ήταν ένα ακόμα μάθημα ψυχής από την Pixar.

Κριτική: “Με το “Inside Out 2”, η Pixar κάνει επιτέλους το θαύμα που τόσο καιρό περιμέναμε, επεκτείνοντας υποδειγματικά μια από τις πιο επιτυχημένες και εμβληματικές ιστορίες του animated ρεπερτορίου της. Γεμάτη νέες προτάσεις που εμπλουτίζουν τη βασική φόρμουλα, ευφάνταστους χαρακτήρες και άπειρη κωμωδία για όλα τα γούστα, το sequel του “Inside Out” κατάφερε να αναδείξει για άλλη μια φορά την προοπτική του εξαιρετικού του concept και να μας διαβεβαιώσει πως το franchise δεν πρόκειται να στερέψει σύντομα από ιδέες. Το συναισθηματικό βάρος της ιστορίας είναι μεγάλο, παρόλα αυτά η ταινία καταφέρνει να χειριστεί με απόλυτη ευαισθησία τις πιο βαρύγδουπες καταστάσεις, χρησιμοποιώντας τους πάντα προσιτούς αλλά ευφυάστατους παραλληλισμούς με τον θαυμαστό κόσμο των αγαπημένων μας ανθρωπόμορφων συναισθημάτων.”

Dune: Part Two

Το Dune: Part Two όχι μόνο συνέχισε επάξια το πρώτο μέρος, αλλά το ξεπέρασε σε κάθε του τομέα. Ένα πραγματικό υπερθέαμα κινηματογραφικής μαγείας με καθηλωτική ιστορία που αναδεικνύει στο έπακρο τις πιο φιλόδοξες ιδέες του συγγραφέα Frank Herbert.

Κριτική: “Παρότι δεν είναι εύκολο να ξεπεράσει κανείς το αριστουργηματικό “Dune” του 2021, ο σκηνοθέτης και συνσεναριογράφος Denis Villeneuve υπερβαίνει τις υψηλές προσδοκίες που ο ίδιος έθεσε και μας παρουσιάζει ένα μεγαλειώδες διαστημικό έπος επιστημονικής φαντασίας που φέρνει στη ζωή τις φιλόδοξες ιδέες του Herbert όπως ποτέ πριν. Η ιστορία μας βρίσκεται ακόμα σε αρχικό στάδιο, ωστόσο το “Dune: Part Two” καταφέρνει να αποφύγει τις παγίδες στις οποίες έπεσε το πιο αντικλιμακτικό και εισαγωγικό “Dune” και να πλαισιώσει την πλούσια σε πληροφορία πλοκή του με άφθονη δράση, ίντριγκες και μάχες με υψηλό διακύβευμα που κάνουν τη αδρεναλίνη μας να φτάσει στα ύψη. Καθηλωτική αισθητική που αναδεικνύει στο έπακρο το μεγαλείο της παραγωγής και την ποικιλομορφία του Herbert-ικού κόσμου συνδυάζεται με πρώτης τάξεως εφέ και ένα εξαιρετικό soundtrack από τον βραβευμένο Hans Zimmer συνθέτοντας ένα εξωπραγματικό οπτικοακουστικό υπερθέαμα που μόνο η μεγάλη οθόνη μπορεί να δικαιώσει. Και θέλουμε να πιστεύουμε ότι τα καλύτερα είναι ακόμα μπροστά μας.”

The Fall Guy

Ήταν το “The Fall Guy” μια τέλεια ταινία; Ούτε καν! Αλλά ήταν τόσο υπέροχα απολαυστική και διακεδαστική, καθαρή δράση, δράμα και πανικός που δεν μπορούσε να λείπει από την λίστα μας.

Κριτική: “Στο “The Fall Guy”, ο ανερχόμενος μετρ της δράσης David Leitch μας φέρνει μια απόλυτα διασκεδαστική κωμική περιπέτεια αφιερωμένη στο επικίνδυνο έργο των κασκαντέρ. Έχοντας περάσει και ο ίδιος από αυτό το επάγγελμα, νωρίτερα στην κινηματογραφική του καριέρα, ο Leitch τιμά τους αφανείς ήρωες της έβδομης τέχνης συνθέτοντας μια ταινία δράσης γεμάτη επικίνδυνα ακροβατικά, αγωνία και χιούμορ που ξέρει πως να αυτοσαρκάζεται, να επωφελείται από τις αδυναμίες της και να κερδίζει την καρδιά και το γέλιο του θεατή. Ο Gosling, χαρισματικότατος στον πρωταγωνιστικό ρόλο απογειώνει το αποτέλεσμα με μια ενσάρκωση γεμάτη κωμικότητα και ευαισθησία, βοηθώντας την ταινία να λειτουργήσει ακόμα και σε σημεία που το σενάριο μπορεί να χωλαίνει.”

The Boy and the Heron

Ποιες οι πιθανότητες να έβγαζε ταινία ο Miyazaki και να μην ήταν στις καλύτερες της χρονιάς; Ο Miyazaki μας παρασέρνει για άλλη μια φορά σε έναν μαγευτικό κόσμο αχαλίνωτης φαντασίας που γοητεύει για την αισθητική και την πληθώρα ιδεών.

Κριτική: “Το “The Boy and the Heron” του Studio Ghibli, δια χειρός Hayao Miyazaki είναι μια σουρεαλιστική περιπέτεια που μας ταξιδεύει στα πέρατα της φαντασίας, σε έναν πολύπτυχο κόσμο που συνεχώς μεταβάλλεται και εμπλουτίζεται από νέες ιδιόμορφες παρουσίες. Όντας το πιο προσωπικό έργο του Miyazaki, η ταινία βουτά στο μυαλό του δημιουργού της, περιηγείται στους προβληματισμούς, τις παιδικές αναμνήσεις και τις ανησυχίες που φέρνει το αναπόφευκτο πέρασμα της σκυτάλης στις επόμενες γενιές.”

The Wild Robot

Μια βαθιά ανθρώπινη ταινία χωρίς ανθρώπους χαρακτήρες, το “The Wild Robot” είναι μια συγκινητική και απρόβλεπτη περιπέτεια κινουμένων σχεδίων – και μια άλλη νίκη για τον συν-σκηνοθέτη του “Lilo & Stitch” και του “How to Train Your Dragon”, Chris Sanders.

Κριτική: “Το The Wild Robot βρίσκει την ανθρωπιά του σε απροσδόκητα μέρη, μέσω της ιστορίας της υιοθεσίας και της απομάκρυνσης από το μονοπάτι που έχουν χαράξει οι άλλοι για εμάς. Το Roz είναι ένα υπέροχα φαντασμένο automaton, που εκφράζει τον εαυτό του μέσω “εργασιών” όπως η μητρότητα και η προστασία, καθώς μεγαλώνει ένα ορφανό γογγύλι (Kit Connor) για να απλώσει τα φτερά του και να φύγει από τη φωλιά. Παρά το γεγονός ότι αισθάνεται βιαστικό μερικές φορές, οι εκθαμβωτικές, συγκινητικές στιγμές του το τοποθετούν στο ίδιο επίπεδο με κλασικές ταινίες όπως το “WALL-E” και το “The Iron Giant”.”

Longlegs

Τα τελευταία χρόνια έχουμε αρχίσει να παίρνουμε μια εξαιρετικά horror και το “Longlegs” είναι η πρώτη ταινία της χρονιάς που μπήκε στα τοπ μας. Στο “Longlegs”, ο Oz Perkins προσφέρει μια συγκλονιστική εμπειρία τρόμου, με ζοφερή ατμόσφαιρα, φρικιαστικές ερμηνείες και απόκοσμη αισθητική που θα σας κυριεύσει, από την αρχή μέχρι το τέλος.

Κριτική: “Στο “Longlegs”, ο Oz Perkins παρουσιάζει την πιο ζοφερή ταινία τρόμου των τελευταίων χρόνων, αφηγούμενος μια εμβυθιστική ιστορία αστυνομικού μυστηρίου και υπερφυσικού horror που θα συγκλονίσει ακόμα και τους πιο πεπειραμένους. Με μια ανήσυχη ατμόσφαιρα που καταφέρνει να μας μεταδώσει στο έπακρο το σκοτάδι και την αγωνία που περικλείει, η ταινία μας αφοπλίζει και μας αιφνιδιάζει αποτελεσματικά με τα jumpscares και τις καθηλωτικές ανατροπές της ενώ η στοιχειωτική αισθητική του Perkins έρχεται και κουμπώνει ιδανικά με την ανατριχιαστική πλοκή του. Βασικό συστατικό στη συνταγή της επιτυχίας αποδεικνύεται η παρουσία του Nicholas Cage στον επώνυμο ρόλο, που με φρικιαστικότατη όψη και μια εξίσου φρικιαστική ερμηνεία απογειώνει το τελικό αποτέλεσμα στα υψηλότερα επίπεδα.”

Late Night with the Devil

Και συνεχίζουμε με μια ακόμα εξαιρετική ταινία τρόμου, αξιοσημείωτη τόσο για το φρέσκο concept της όσο και για την αγωνιώδη κλιμάκωσή της, το “Late Night with the Devil” καταφέρνει να εξιτάρει και να συναρπάσει παρά τα χαμηλού budget εφέ και την έλλειψη δοκιμασμένων horror τεχνικών.

Κριτική: “[..]Το “Late Night with the Devil” παρόλα αυτά είναι σαφέστατα ο βασιλιάς του είδους για την χρονιά που διανύουμε, τουλάχιστον προς το παρόν, προσφέροντας μια συναρπαστική εμπειρία τρόμου, τόσο απολαυστική και φρικιαστική όσο καινοτόμα. Με ένα ταπεινό budget στη διάθεση τους, χωρίς εντυπωσιακά εφέ ή jumpscares, οι αδερφοί Cairnes καταφέρνουν να δημιουργήσουν ένα ανατριχιαστικό θέαμα με απρόσμενες στιγμές φρίκης που μας αιφνιδιάζουν και μας εξιτάρουν όταν το έχουμε περισσότερο ανάγκη. [..] Τόσο η απαράμιλλα αυθεντική και νοσταλγική ρετρό αισθητική βγαλμένη κατευθείαν από τη δεκαετία του ’70, όσο και η εξαιρετική υποκριτική του πρωταγωνιστή μας David Dastmalchian τραβούν τα βλέμματα και βάζουν το δικό τους «λιθαράκι» στην αρτιότητα του τελικού αποτελέσματος.”

Twisters

Οι ταινίες καταστροφής είναι ένα είδος από μόνες τους και για να λέμε την αλήθεια τις περισσότερες φορές δεν ξεπερνάνε καν την μετριότητα. Παρόλα αυτά, το Twisters ήταν απίστευτα διασκεδαστικό, το cast έκανε το καλύτερο δυνατό και φαινόταν να περνάει καλά και απέδειξε πανέμορφα γιατί δεν χρειάζεται κάτι να είναι τέλειο για να περάσεις καλά.

Κριτική: “Το “Twisters” καταφθάνει σχεδόν τρεις δεκαετίες μετά τον προκάτοχο του για να παρουσιάσει μια αυτόνομη περιπέτεια που έρχεται για να εξαπολύσει επικές καταιγίδες στις οθόνες μας. Παρότι, προς απογοήτευσή μας δεν βλέπουμε κανέναν από τους πρωτότυπους ήρωες και σχεδόν καμία σύνδεση με την ιστορία του “Twister” μένουμε ευχαριστημένοι από τη ποσότητα και την ποιότητα της δράσης καθώς και τα οπτικοακουστικά εφέ που για άλλη μια φορά εντυπωσιάζουν.”

Kingdom of the Planet of the Apes

Μια στο τόσο έχουμε αυτές τις ξαφνικές κυκλοφορίες του “Planet of the Apes” franchise και σχεδόν πάνε είναι και αρκετά καλές. Αν και ένα από τα πιο μπερδεμένα franchises που υπάρχουν κάπως έχει βρει τον τρόπο του και μας κάνει να περνάμε καλά και να μην λέμε ποτέ όχι.

Κριτική: “Το “Kingdom of the Planet of the Apes” μας μεταφέρει τριακόσια χρόνια στο μέλλον και καλωσορίζει μια νέα εποχή για το reboot franchise, συστήνοντας μας σε μια νέα εκδοχή της μετα-αποκαλυπτικής Γης με ολοκαίνουριους χαρακτήρες, έχθρες και ίντριγκες να αναδύονται μέσα από τα συντρίμμια. Σε αυτή τη φάση της κινηματογραφικής σειράς βρισκόμαστε σε μια μεταβατική περίοδο, με όλα τα αρνητικά που αυτό συνεπάγεται για τους ρυθμούς εξέλιξης και τη δομή της πλοκής. Παρόλα αυτά στον πυρήνα του, το νέο sequel αποτελεί ένα ακόμα περιπετειώδες κινηματογραφικό ταξίδι, με άρτια εφέ, εξαιρετικά προσιτούς χαρακτήρες και μια αξιοπρεπή ιστορία επιστημονικής φαντασίας που χτίζει τις βάσεις για μια συναρπαστική συνέχεια.”

Substance

Η Coralie Fargeat με την ξεκάθαρη δήλωσή της για το σωματικό τρόμο, “The Substance”, κατηγορεί την εμμονή του πολιτισμού των διασημοτήτων με τη νεότητα και την ομορφιά σε μια άρρωστη, στριμμένη και ανατριχιαστική παραβολή.

Κριτική: “Αν ακούσεις πραγματικά το “The Substance”, αυτό που λέει είναι ότι οι βιομηχανίες στις οποίες βασίζουμε πολλά πράγματα – την ψυχαγωγία μας, την ευημερία μας, τη σύνδεσή μας με άλλους ανθρώπους – είναι διεφθαρμένες από αβάσιμους φόβους για τη γυναικεία γήρανση, την απώλεια της ομορφιάς και την επόμενη γενιά. Βέβαια, είναι μια υπερβολική και κάπως προφανής ταινία, αλλά αυτό δεν καθιστά λιγότερο αληθινό το σημείο της σκηνοθέτης Coralie Fargeat – ούτε μειώνει τον εξαιρετικά αιματηρό τρόπο με τον οποίο το κάνει. Η ιστορία της Elisabeth είναι μια τραγωδία γιατί όσοι επιτρέπεται να μεγαλώσουν είναι στην πραγματικότητα οι τυχεροί. Να στερήσεις τον εαυτό σου από αυτή τη χάρη – σωματικά, ψυχικά ή και τα δύο – για να εκπληρώσεις τους στρεβλούς στόχους κάποιου άλλου είναι μια μοίρα που το “The Substance” ελπίζει ότι καμία γυναίκα δεν θα χρειαστεί ποτέ ξανά να ζήσει.”

Challengers

Στο “Challengers”, οι Guadagnino και Kurtzikes συνθέτουν ένα κινηματογραφικό έργο τέχνης, που ιντριγκάρει για την πλοκή του, σαγηνεύει για την αισθητική και τη μουσική του και καθηλώνει για τις ερμηνείες, αφήνοντας ήδη ανεξίτηλο σημάδι ανάμεσα στις κυκλοφορίες του 2024.

Κριτική: “Στο “Challengers”, o Luca Guadagnino προσθέτει άλλο ένα αισθηματικό δράμα στη φιλμογραφία του, ξεδιπλώνοντας ένα ανατρεπτικό ερωτικό τρίγωνο, με άπειρη ίντριγκα, τόσο εντός όσο και εκτός τερέν. Με συνεχή χρονικά μπρος πίσω, η ταινία μας αφηγείται μια συναρπαστική ιστορία γεμάτη, δράμα, έρωτα και αγωνιώδεις τενιστικές αναμετρήσεις, που συνεχώς περιπλέκεται και βαθαίνει. Ο Guadagnino μαζί με τον πρώτη φορά σεναριογράφο Justin Kuritzkes συνθέτουν ένα σαγηνευτικό θέαμα, γεμάτο ένταση και ερωτισμό που εξιτάρει, παρασέρνει τις αισθήσεις και κρατά αμείωτο το ενδιαφέρον μας από το πρώτο μέχρι και το τελευταίο λεπτό.”

Beetlejuice Beetlejuice

Τα sequels “αρχαίων” ταινίων είναι πάντα ένας φόβος που περιμένουμε, πόσο μάλλον μιλάμε για κάτι τόσο ιδιαίτερο χιουμοριστικά όσο το “Beetlejuice”. Αλλά κάπως, ο Tim Burton κατάφερε να κρατήσει την ταυτότητα του πρωτοτύπου αρκετά ώστε να είναι win.

Κριτική: “Ο Tim Burton επιτρέπει στο cast του Beetlejuice Beetlejuice να διασκεδάσει, ακόμα κι αν είναι σαν να βρίσκονται όλοι σε ξεχωριστές ταινίες που κάποια στιγμή ενώνονται. Η ιστορία του είναι σκόπιμα απαλλαγμένη από δραματικό βάρος, αλλά αυτό δίνει χώρο για τα περίεργα, φανταστικά πρακτικά εφέ των πρώτων ημερών του Burton, δημιουργώντας μια μικρής κλίμακας συνέχεια που δεν παίρνει τον εαυτό της πολύ σοβαρά (επειδή δεν χρειάζεται).”