Περιεχόμενα Άρθρου
Ενώ το VMware αποτελεί εδώ και καιρό ακρογωνιαίο λίθο στην υποδομή πληροφορικής, είναι ολοένα και πιο σαφές ότι συνοδεύεται από πολλές προκλήσεις που δεν έχουμε την πολυτέλεια να παραβλέψουμε. Ας ξεκινήσουμε με τις οικονομικές επιπτώσεις. Το κόστος αδειοδότησης και οι χρεώσεις συνδρομής του VMware είναι, τουλάχιστον, σημαντικά και η πολυπλοκότητα της δομής αδειοδότησης του δεν βοηθά. Συχνά είναι σαν να περιηγείστε σε έναν λαβύρινθο για να βρείτε το σωστό πακέτο και το επαναλαμβανόμενο κόστος συντήρησης απλώς επιβαρύνει. Στη συνέχεια, υπάρχει το ζήτημα του κλειδώματος του προμηθευτή. Όταν δεσμευόμαστε στο VMware, δεσμευόμαστε για ολόκληρο το οικοσύστημά του, γεγονός που περιορίζει την ευελιξία μας. Καθώς οι στρατηγικές πολλαπλών νέφους και οι λύσεις ανοιχτού κώδικα γίνονται πιο διαδεδομένες, ο κίνδυνος να εγκλωβιστείτε από τον οδικό χάρτη ενός μόνο παρόχου αυξάνεται. Η εξάρτηση είναι πραγματική, όπως και η πρόκληση της μετάβασης σε άλλες πλατφόρμες — είναι περίπλοκη και δαπανηρή.
Από άποψη απόδοσης, η αρχιτεκτονική του VMware αρχίζει να δείχνει την ηλικία της. Μπορεί να μην ταιριάζει καλύτερα σε σύγχρονους φόρτους εργασίας εγγενούς στο cloud, όπως περιβάλλοντα με κοντέινερ ή εφαρμογές ευαίσθητες σε καθυστέρηση, όπως η τεχνητή νοημοσύνη. Οι περιορισμοί επιβάρυνσης και επεκτασιμότητας που είναι εγγενείς στη ρύθμιση του VMware σημαίνουν ότι δεν βελτιστοποιούμε πάντα κάθε byte μνήμης ή κάθε watt ισχύος, κάτι που αποτελεί ανησυχία στον σημερινό κόσμο που βασίζεται στην απόδοση. Επιπλέον, όταν εξετάζουμε την καινοτομία, πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι το VMware, παρά την κυριαρχία του, έχει καθυστερήσει στην υιοθέτηση νέων τεχνολογιών όπως ο υπολογισμός αιχμής, η αποθήκευση εμπορευματοκιβωτίων και η προηγμένη αυτοματοποίηση AI. Φαίνεται ότι η αγορά κινείται πιο γρήγορα από την ικανότητα της VMware να συμβαδίζει.
Συνεργάτης Cloud Solutions στο SoftIron.
Κίνδυνος έκθεσης
Λειτουργικά, το VMware εισάγει ουσιαστική πολυπλοκότητα. Η διαχείριση και η διατήρηση του περιβάλλοντος απαιτεί συχνά εξαιρετικά εξειδικευμένες δεξιότητες και ο κατακερματισμός του οικοσυστήματος —όπου κάθε προϊόν έχει τη δική του διεπαφή διαχείρισης— μπορεί να οδηγήσει σε περιττές διοικητικές δαπάνες. Οι ενημερώσεις έκδοσης απαιτούν από τους χειριστές να διατηρούν περίπλοκα γραφήματα εξαρτήσεων και διαγράμματα μήτρας για να διασφαλίσουν ότι οι αλλαγές σε ένα μέρος του συστήματος δεν διακόπτουν τη λειτουργία του άλλου. Αυτή η πολυπλοκότητα επεκτείνεται και στην ασφάλεια. Το VMware αντιμετώπισε το μερίδιό του σε ευπάθειες και η αργή ανάπτυξη ενημερώσεων κώδικα αυξάνει τον κίνδυνο έκθεσης. Η ενσωμάτωση εργαλείων κυβερνοασφάλειας τρίτων δεν είναι πάντα απλή, γεγονός που μας αφήνει συστήματα που δεν είναι τόσο ασφαλή όσο πρέπει σε μια εποχή όπου οι απειλές στον κυβερνοχώρο βρίσκονται στο υψηλότερο επίπεδο όλων των εποχών. Είμαστε αντιμέτωποι με την κατάποση του πικρού χαπιού του πιθανού χρόνου διακοπής λειτουργίας από την έκθεση ή του πιθανού χρόνου διακοπής λειτουργίας από την εγκατάσταση του επιθέματος για τη διόρθωση της έκθεσης.
Η έλλειψη εστίασης στο cloud είναι μια άλλη ανησυχία. Η παραδοσιακή αρχιτεκτονική του VMware με επίκεντρο το VM φαίνεται ότι δεν ευθυγραμμίζεται με τις σύγχρονες προσεγγίσεις στο cloud και DevOps, όπου τα κοντέινερ, οι μικροϋπηρεσίες και ο αυτοματισμός είναι οι κινητήριες δυνάμεις. Ενώ η VMware προσφέρει λύσεις όπως το Tanzu, δεν είναι τόσο αποτελεσματικές ή βαθιά ενσωματωμένες όσο οι ανταγωνιστές που έχουν κατασκευαστεί από την αρχή για αυτούς τους σκοπούς. Αυτή η αποσύνδεση περιπλέκει επίσης τις στρατηγικές πολλαπλών cloud—παρά τις προσπάθειες της VMware, η επίτευξη πραγματικής ευελιξίας και ενοποίησης σε διαφορετικές πλατφόρμες cloud παραμένει πρόκληση. Για το απροσδιόριστο μέλλον, το λογισμικό «κληρονομιάς» θα παραμείνει στα κέντρα δεδομένων μας. αυτό είναι δεδομένο. Ωστόσο, η πραγματικότητα είναι ότι χρειαζόμαστε το καλύτερο και των δύο κόσμων: τη δυνατότητα διαχείρισης, ασφάλειας και κλιμάκωσης αυτών των παλαιότερων φόρτων εργασίας ενώ σχεδιάζουμε, αναπτύσσουμε και εφαρμόζουμε πιο ανθεκτικές λύσεις στο cloud, προωθώντας τη διαθεσιμότητα και την ανάκτηση στο επίπεδο εφαρμογής.
Προβληματική ανάπτυξη
Η ανάπτυξη και η επεκτασιμότητα μπορεί επίσης να είναι προβληματική. Οι αναπτύξεις VMware μπορεί να απαιτήσουν σημαντικό χρόνο και προσπάθεια και η κλιμάκωση απαιτεί συχνά ακριβή προγραμματισμό και υπερβολικές επενδύσεις υλικού—κάτι που οι εγγενείς πλατφόρμες του cloud χειρίζονται με πολύ μεγαλύτερη ευελιξία. Είναι ιδιαίτερα δύσκολο να διαχειρίζεσαι δυναμικούς, εφήμερους φόρτους εργασίας σε περιβάλλον VMware, το οποίο έρχεται σε αντίθεση με τις σύγχρονες πρακτικές πληροφορικής όπου η ευελιξία είναι το κλειδί. Η ενεργειακή απόδοση είναι ένας άλλος παράγοντας. Τα περιβάλλοντα VMware δεν είναι πάντα βελτιστοποιημένα για χρήση ενέργειας, οδηγώντας σε αυξημένο λειτουργικό κόστος, ειδικά σε μεγάλα κέντρα δεδομένων.
Τα μονοπάτια μετανάστευσης μακριά από το VMware μπορεί να είναι δαπανηρά και πολύπλοκα, ενισχύοντας περαιτέρω την αίσθηση ότι είσαι κλειδωμένος στο οικοσύστημά του. Μικρότερες υλοποιήσεις (δεκάδες έως εκατοντάδες εικονικές μηχανές) δεν είναι απίστευτα δύσκολο να μετακινηθούν, αλλά όταν εξετάζετε τη μετακίνηση χιλιάδων εικονικών μηχανών, όλα με διασυνδεδεμένες εξαρτήσεις μεταξύ εφαρμογών και υλικού, η αντιστοίχιση αυτών σε μια νέα πλατφόρμα είναι αυτό που φτιάχνονται οι ταινίες τρόμου από. Ακόμη και με λύσεις όπως το Tanzu, οι δυνατότητες της VMware για τη διαχείριση περιβαλλόντων με κοντέινερ είναι κατακερματισμένες, απαιτώντας πρόσθετες άδειες και εργαλεία για αποτελεσματική λειτουργία. Αυτή η έλλειψη εγγενούς ενοποίησης με σύγχρονες μεθοδολογίες DevOps, πρακτικές υποδομής ως κώδικας και ευέλικτες διαδικασίες ανάπτυξης είναι ολοένα και πιο εμφανής. Η VMware μπορεί να ήταν ηγέτης στο παρελθόν, αλλά καθώς οι στρατηγικές πληροφορικής μας οδηγούν προς την αυτοματοποίηση και την ευελιξία, φαίνεται ότι η VMware αγωνίζεται να συμβαδίσει.
Αν και είναι εύκολο να ελέγχονται οι αποφάσεις τεχνολογίας, είναι εξίσου σημαντικό να αναγνωρίζουμε πού έχει διακριθεί μια λύση και το VMware έχει σίγουρα τα δυνατά του σημεία. Για χρόνια, το VMware είναι το χρυσό πρότυπο στην εικονικοποίηση, παρέχοντας σταθερή σταθερότητα και αξιοπιστία από τα οποία εξαρτώνται τα τμήματα πληροφορικής. Ανεξάρτητα από τις αποχρώσεις, το VMware άνοιξε το δρόμο για ορισμένες θεμελιωδώς καίριες εξελίξεις στην τεχνολογία. Το vSphere έχει συμβάλει στη μεγιστοποίηση της χρήσης υλικού, επιτρέποντάς μας να εκτελούμε πολλαπλούς φόρτους εργασίας αποτελεσματικά και με ασφάλεια σε έναν μόνο κεντρικό υπολογιστή. Αυτό όχι μόνο μείωσε την εξάπλωση των φυσικών διακομιστών, αλλά επίσης μείωσε σημαντικά το κόστος των κέντρων δεδομένων — ένας τομέας όπου ο αντίκτυπος του VMware ήταν αναμφισβήτητα θετικός.
Παρουσιάσαμε το καλύτερο λογισμικό εικονικής μηχανής.
Αυτό το άρθρο δημιουργήθηκε ως μέρος του καναλιού Expert Insights της TechRadarPro, όπου παρουσιάζουμε τα καλύτερα και πιο έξυπνα μυαλά στον κλάδο της τεχνολογίας σήμερα. Οι απόψεις που εκφράζονται εδώ είναι αυτές του συγγραφέα και δεν είναι απαραίτητα αυτές της TechRadarPro ή της Future plc. Αν ενδιαφέρεστε να συνεισφέρετε, μάθετε περισσότερα εδώ: https://www.techradar.com/news/submit-your-story-to-techradar-pro
