Αφού βραχούν, πολλά τριχωτά θηλαστικά –ιδιαίτερα τα σκυλιά– τινάζουν το υπερβολικό νερό από τη γούνα τους. Οι επιστήμονες πλησιάζουν τώρα στην κατανόηση του νευρικού μηχανισμού πίσω από τα «wet dog shakes». Χρησιμοποιώντας εργαστηριακά ποντίκια, μια ομάδα ερευνητών από το Ιατρικό Ινστιτούτο Howard Hughes στην Ιατρική Σχολή του Χάρβαρντ διαπίστωσε ότι η συμπεριφορά ενεργοποιείται όταν ενεργοποιούνται συγκεκριμένοι μηχανικοί υποδοχείς στο δέρμα. Τα ευρήματα αναφέρονται αναλυτικά στο α μελέτη που δημοσιεύτηκε στις 7 Νοεμβρίου στο περιοδικό Επιστήμη.
Τα βρεγμένα κουνήματα σκύλων είναι ένας αποτελεσματικός τρόπος αφαιρέστε το νερό από τη γούνα και επίσης ενδεχομένως να εξαλείψετε ερεθιστικούς παράγοντες, μπερδέματα και παράσιτα. Λειτουργεί ιδιαίτερα καλά σε περιοχές όπως ο λαιμός και η πλάτη που είναι πιο δύσκολο για τα ζώα να φτάσουν με το γλείψιμο ή την αυτο-περιποίηση. Τα τριχωτά θηλαστικά έχουν τελειώσει 12 τύποι αισθητηριακών νευρώνων και το καθένα έχει τη δική του λειτουργία να βρίσκει και να ερμηνεύει διάφορα συναισθήματα και να προκαλεί αντιδράσεις όπως το τρέμουλο. Παρόλο που αυτή η συμπεριφορά είναι αρκετά κοινή σε πολλά είδη, οι νευρικοί μηχανισμοί πίσω από αυτήν ήταν σε μεγάλο βαθμό ανεξερεύνητη.
[Related: New evidence suggests dogs may ‘picture’ objects in their minds, similarly to people.]
Στο νέα μελέτη, η ομάδα εστίασε σε έναν τύπο υπερευαίσθητων υποδοχέων ανίχνευσης αφής που ονομάζεται Μηχανοϋποδοχείς χαμηλού ορίου ινών C (C-LTMRs). Αυτοί οι υποδοχείς λειτουργούν τυλίγοντας γύρω από τους θύλακες των τριχών και συνδέονται με ευχάριστο συναισθηματικό άγγιγμα.
Πρώτον, η ομάδα εφάρμοσε πολλαπλούς τύπους ερεθισμάτων σαν λάδι και νερό στις πλάτες και στο λαιμό των ποντικών. Μετά την εφαρμογή των ερεθισμάτων, η ομάδα αναζήτησε μια απάντηση από αρκετούς μηχανοαισθητηριακούς νευρώνες.
Στη συνέχεια, η ομάδα τροποποίησε γενετικά μερικά από τα ποντίκια αφαιρώντας τα περισσότερα από τα C-LTMR τους. Η αφαίρεση αυτών των υποδοχέων εμπόδισε τα ποντίκια να τρέμουν, υποδεικνύοντας ότι είναι απαραίτητοι για τον έλεγχο της αίσθησης που είναι απαραίτητη για την ενεργοποίηση του υγρού κουνήματος του σκύλου.
Στη συνέχεια, εξερεύνησαν πώς τα σήματα από τα C-LTMR ταξιδεύουν μέσω του νευρικού συστήματος των ποντικών. Ανίχνευσαν αυτό το μονοπάτι σε μια ομάδα νευρώνων στο νωτιαίο μυελό. Αυτή η νευρική οδός συνδέεται με το παραβραχιαίος πυρήνας– μια περιοχή στον εγκέφαλο που βοηθά στην επεξεργασία του πόνου, της αφής και της θερμοκρασίας. Στη συνέχεια, η ομάδα άλλαξε τους νευρώνες έτσι ώστε να μπορούν να ενεργοποιούνται και να απενεργοποιούνται ως απόκριση στο φως. Μπλοκάρει τη δραστηριότητα των νευρώνων της σπονδυλικής στήλης και τους το επέτρεψε δημιουργήστε έναν χάρτη της διαδρομής που ακολουθούσαν οι αισθητικοί νευρώνες.
[Related: Dogs and wolves remember where you hide their food.]
Σε σύγκριση με τα ποντίκια ελέγχου, τα τροποποιημένα ποντίκια είχαν α 58 τοις εκατό μείωση στα κουνήματα. Ο αποκλεισμός της δραστηριότητας στην περιοχή πόνου, αφής και θερμοκρασίας του εγκεφάλου έδωσε επίσης παρόμοια αποτελέσματα. Τα ποντίκια ελέγχου συνέχισαν να ξύνονται και να περιποιούνται τον εαυτό τους κανονικά, γεγονός που υποδηλώνει ότι αυτό είναι το νευρικό κύκλωμα που είναι ειδικό για τα βρεγμένα κουνήματα σκύλων.
Σύμφωνα με τα αποτελέσματατα C-LTMR είναι οι βασικοί αισθητηριακοί παίκτες πίσω από τα κουνήματα υγρού σκύλου. Μελλοντική έρευνα σχετικά με αυτήν την κοινή συμπεριφορά θα μπορούσε να διερευνήσει εάν προστίθενται υπερδραστήρια C-LTMR καταστάσεις όπως το σύνδρομο σύσπασης του δέρματος σε γάτες. Αυτό συμβαίνει όταν τα αιλουροειδή σκίζουν ξαφνικά το δέρμα τους και συσπώνται υπερβολικά. Θα μπορούσε επίσης να χρησιμοποιηθεί για τη μελέτη της υπερευαισθησίας του δέρματος σε ανθρώπους.
VIA: popsci.com
