Περιεχόμενα Άρθρου
Όταν το όρος της Αγίας Ελένης εξερράγη το 1980, η λάβα, η τέφρα και τα συντρίμμια που προέκυψαν μετέτρεψαν το τοπίο σε άγονο για πολλά χιλιόμετρα.
Ήταν σαφές ότι η γη θα χρειαζόταν πολύ χρόνο για να συνέλθει από την έκρηξη. Αλλά μια ομάδα επιστημόνων είχε μια ιδέα για το πώς θα μπορούσαν να βοηθήσουν στην επιτάχυνση της διαδικασίας. στέλνοντας μερικές γεωμυίδες εκεί σε μια ημερήσια εκδρομή.
Οι γεωμυίδες ή γοφάρια τσέπης, που συνήθως αναφέρονται απλώς ως γοφάρια, είναι τρωκτικά της οικογένειας Geomyidae. Τα περίπου 41 είδη είναι όλα ενδημικά στη Βόρεια και Κεντρική Αμερική. Είναι ευρέως γνωστά για τις εκτεταμένες δραστηριότητες διάνοιξης σήραγγας και την ικανότητά τους να καταστρέφουν αγροκτήματα και κήπους.
Οι αλλαγές που έφερε η έκρηξη του ηφαιστείου της Αγίας Ελένης
Η ζωή των φυτών δυσκολεύτηκε να επιστρέψει στην περιοχή γύρω από το όρος Αγία Ελένη, τώρα κάτω από ένα στρώμα από θραύσματα ελαφρόπετρας. Ενώ τα ανώτερα στρώματα του εδάφους καταστράφηκαν από την έκρηξη και τις ροές λάβας, το έδαφος από κάτω μπορεί να είναι ακόμα πλούσιο σε βακτήρια και μύκητες.
«Οι μικροοργανισμοί του εδάφους ρυθμίζουν τον κύκλο των θρεπτικών ουσιών, αλληλεπιδρούν με πολλούς άλλους οργανισμούς και ως εκ τούτου μπορούν να υποστηρίξουν διαδοχικές οδούς και συμπληρωματικές λειτουργίες οικοσυστήματος, ακόμη και σε σκληρές συνθήκες», εξήγησε μια ομάδα ερευνητών σε μια νέα εργασία για την ανάκαμψη της περιοχής.
«Με εξαίρεση μερικά ζιζάνια, δεν υπάρχει κανένας τρόπος που οι περισσότερες ρίζες των φυτών να είναι αρκετά αποτελεσματικές για να λαμβάνουν όλα τα θρεπτικά συστατικά και το νερό που χρειάζονται μόνες τους», εξήγησε σε μια δήλωση ο συν-συγγραφέας της μελέτης, μικροβιολόγος του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια στο Riverside, Michael Allen.
«Οι μύκητες μεταφέρουν αυτά τα πράγματα στο φυτό και σε αντάλλαγμα παίρνουν άνθρακα που χρειάζονται για τη δική τους ανάπτυξη».
Μετά την έκρηξη, οι ερευνητές πίστευαν ότι οι γεωμυίδες θα μπορούσαν να είναι ιδανικά για να τα επαναφέρουν όλα στην κορυφή.
«Συχνά θεωρούνται παράσιτα, αλλά πιστεύαμε ότι θα έπαιρναν παλιό χώμα, θα το μετακινούσαν στην επιφάνεια και εκεί θα γινόταν η ανάκαμψη», πρόσθεσε ο Άλεν.
Γεωμυίδες στο ηφαίστειο
Δύο χρόνια μετά την έκρηξη του Όρους της Αγίας Ελένης, τοπικές γεωμυίδες στάλθηκαν στην περιοχή σε μια αρκετά μπερδεμένη ημερήσια εκδρομή. Τοποθετήθηκαν σε κλειστούς χώρους για το πείραμα και περνούσαν την ημέρα τους σκάβοντας στην ελαφρόπετρα.
Παρά το γεγονός ότι πέρασαν μόνο μία μέρα στην περιοχή, ο αντίκτυπος που είχαν ήταν αξιοσημείωτος. Έξι χρόνια μετά το ταξίδι τους, υπήρχαν πάνω από 40.000 φυτά που ευδοκιμούσαν εκεί που είχαν αρχίσει να δουλεύουν οι γεωμυίδες, ενώ η γύρω γη παρέμενε, ως επί το πλείστον, άγονη. Μελετώντας την περιοχή πάνω από 40 χρόνια αργότερα, η ομάδα διαπίστωσε ότι είχε αφήσει μια κολασμένη κληρονομιά.
Ενώ οι γεωμυίδες πρέπει να επαινούνται για το ασυνήθιστο μέρος τους στην ιστορία, το πραγματικό αστέρι της προσπάθειας ανάκαμψης είναι οι μύκητες. Μετά την έκρηξη, οι επιστήμονες ανησυχούσαν ότι τα κοντινά δάση πεύκου και ελάτης θα χρειαζόταν πολύ χρόνο για να ανακάμψουν, καθώς η στάχτη κάλυψε τις βελόνες τους και τις οδήγησε να πέσουν. Ωστόσο, αυτό δε συνέβη και πάλι χάρη στους μύκητες.
«Αυτά τα δέντρα έχουν τους δικούς τους μυκόρριζους μύκητες που μάζευαν θρεπτικά συστατικά από τις βελόνες που έπεφταν και βοήθησαν στην ταχεία αναγέννηση των δέντρων», πρόσθεσε η περιβαλλοντική μικροβιολόγος του UCR και συν-συγγραφέας του χαρτιού Emma Aronson.
«Τα δέντρα επέστρεψαν σχεδόν αμέσως σε ορισμένα σημεία. Δεν πέθαναν όλα όπως πίστευαν όλοι».
Συγκρίνοντας το δάσος με ένα κοντινό δάσος που είχε πρόσφατα κοπεί, στερώντας έτσι το στρώμα των βελόνων, βρήκαν έντονες διαφορές.
«Ήταν συγκλονιστικό να κοιτάζεις το παλιό δασικό έδαφος και να το συγκρίνεις με τη νεκρή περιοχή».
Η μελέτη δημοσιεύεται στο περιοδικό Frontiers in Microbiomes.
VIA: FoxReport.gr
