Από iPad Mini σε Pixel Tablet Mini: Η αλλαγή που θέλω

Δεν είμαι ξένος με τα iPad. Κέρδισα το iPad Mini 2 σε έναν διαγωνισμό το 2014, αγόρασα το Air 4 το 2020 και χρησιμοποίησα και τα δύο εκτενώς για αρκετά χρόνια. Αλλά τα αγαπημένα μου tablet έχουν και θα είναι πάντα ταμπλέτες Android. Από το Acer Iconia A100 μέχρι το Nexus Tablet 7, το HUAWEI MediaPad M5 Pro 10.8 και, τέλος, το Google Pixel Tablet, έχω δει από πρώτο χέρι την εξέλιξη του Android σε μεγαλύτερες οθόνες και εκτιμώ πού βρισκόμαστε τώρα.

Έτσι, όταν το τελευταίο iPad Mini — γνωστό και ως iPad Mini 7, iPad Mini A17 Pro ή iPad Mini (2024) — προσγειώθηκε στα χέρια μου, σχεδόν είχα αποφασίσει. Η προκατάληψη είναι αστεία έτσι. Ήξερα ότι θα μου άρεσε το υλικό και προέβλεψα ότι ο επεξεργαστής A17 Pro θα ήταν λίγο πολύ για τις καθημερινές μου ανάγκες, αλλά ένα ευπρόσδεκτο μπόνους κατά την επεξεργασία παρτίδων φωτογραφιών στο Lightroom. Θα είχα επίσης υπογράψει και επικυρώσει ένα έγγραφο που θα σας έλεγε ότι τίποτα από αυτά δεν είχε σημασία για την προσωπική μου χρήση, επειδή εξακολουθώ να προτιμώ το Android από το iPadOS. Ναι, το iPad έχει περισσότερες εφαρμογές υψηλής ποιότητας, περισσότερη βερνίκια, περισσότερες χειρονομίες — απλώς περισσότερο από όλα — αλλά νιώθω σαν στο σπίτι μου με το Android και δεν μπορείτε να το κατασκευάσετε ή να το αγοράσετε εύκολα.

Αλλά παρεκκλίνω. Αυτό που με εξέπληξε κατά τη διάρκεια των δύο εβδομάδων μου με το iPad Mini δεν ήταν τίποτα από αυτά. Ήταν πόσο μου άρεσε και μου έλειψε αυτός ο μικρότερος παράγοντας μορφής δισκίου. Η πρώτη και πιο σημαντική σκέψη στο μυαλό μου κάθε φορά που έπαιρνα αυτό το iPad Mini είναι, “Ω, μακάρι αυτό να ήταν ένα Pixel Tablet Mini!” Βασικά, απλώς πάρτε το Pixel Tablet και συρρικνώστε το στο μέγεθος του μικρότερου Nest Hub και θα ήμουν χαρούμενος κατασκηνωτής. Επιτρέψτε μου να σας εξηγήσω.

Από τη στιγμή που έκανα unbox το νέο iPad Mini και κάθε φορά που το έπαιρνα και το χρησιμοποιούσα, εντυπωσιάστηκα από το τι πέτυχε η Apple με αυτό το tablet. Ναι, είναι μικρό, με την οθόνη 8,3 ιντσών και πάχος 6,3 χιλιοστών, αλλά έχει την ίδια αίσθηση. Υπάρχει μια λεπτή ισορροπία μεταξύ της χρησιμότητας της οθόνης και της χρήσης με ένα χέρι, και των νέων υποδοχών iPad Mini.

Όταν έβαλα τον σύζυγό μου να ποζάρει για να τραβήξω την παραπάνω φωτογραφία, γρήγορα παραπονέθηκε ότι έπρεπε να κρατά το Pixel Tablet ψηλά με το ένα χέρι. Στα 493g έναντι 297g για το Mini, η διαφορά γίνεται εύκολα αισθητή, ακόμα και για κάποιον που δεν χρειάζεται να τα χρησιμοποιεί καθημερινά. Οπότε, φανταστείτε πώς θα ήταν για μια ή δύο ώρες καθημερινής χρήσης. Ακόμη και με τη φλεγμονή του καρπιαίου σωλήνα του καρπού μου να έχει το άσχημο κεφάλι της αυτές τις τελευταίες εβδομάδες, δεν παρατήρησα ότι το να κρατάω το iPad Mini με ενοχλούσε περισσότερο από το να κρατάω το Pixel 9 Pro XL μου. Συγκριτικά, πρέπει να ακουμπήσω το Pixel Tablet στην αγκαλιά μου ή σε ένα γραφείο για να το χρησιμοποιήσω για περισσότερα από πέντε λεπτά.

Φυσικά, αυτό το μικρότερο μέγεθος σημαίνει μικρότερη οθόνη, αλλά είναι ένας συμβιβασμός που είμαι διατεθειμένος να κάνω. Μπορεί να δείτε τη φιγούρα της οθόνης 8,3 ιντσών και να πιστεύετε ότι είναι μόλις μεγαλύτερη από ένα σύγχρονο τηλέφωνο ναυαρχίδας, αλλά μην αφήσετε τη διαγώνια μέτρηση να σας ξεγελάσει! Τα μαθηματικά της χαρτοπετσέτας μου λένε ότι το iPad Mini έχει επιφάνεια οθόνης 204 cm², που είναι σχεδόν διπλάσια από την επιφάνεια 109 cm² του Pixel 9 Pro XL των 6,3 ιντσών μου. Αυτό είναι πολύ πιο εμφανές και είναι πολύ αισθητό όταν παρακολουθείτε βίντεο ή διαβάζετε βιβλία.

Είναι κάτι περισσότερο από το μέγεθος και τις διαστάσεις, όμως. είναι η δύναμη μέσα. Η Apple δεν έκανε φθηνά τον επεξεργαστή εδώ, διαθέτοντας το Mini με το ίδιο τσιπ με το περσινό iPhone 15 Pro και Pro Max. Το A17 Pro πηγαίνει από τα δάχτυλα στα δάχτυλα με το Snapdragon 8 Gen 3, που σημαίνει επιπλέον χώρο για την εκτέλεση όλων των εφαρμογών μου, τη γρήγορη εναλλαγή μεταξύ τους, τη χρήση τους σε πολλά παράθυρα, τη σύνδεση του iPad στο iMac μου και πολλά άλλα. Δεν παρατήρησα ούτε έναν λόξυγγα, είτε έβλεπα έναν αγώνα ποδοσφαίρου, είτε έβλεπα το δικό μας Android Authority Κανάλι YouTubeδιαβάζοντας βιβλία στην εφαρμογή Kindle, αναζητώντας προσφορές για τη Μαύρη Παρασκευή ή απλώς περιήγηση. Ακόμη και όταν άνοιξα το Lightroom και άρχισα να επεξεργάζομαι ένα σωρό φωτογραφίες, όλα ήταν ομαλά σαν βούτυρο.

Έχει ειπωθεί ήδη ένα εκατομμύριο φορές, αλλά πρέπει να επαναληφθεί: η Apple ξέρει τι κάνει με τους επεξεργαστές της. Google, όχι τόσο πολύ. Σίγουρα, στην τακτική μου χρήση, δεν μπορούσα να σας πω τη διαφορά μεταξύ του Tensor G2 του Pixel Tablet μου και του A17 Pro του iPad Mini, αλλά όταν τα πίεσα λίγο, κατέστη σαφές ότι ένας από αυτούς μπορεί να συνεχίσει να τα πάει καλά. ενώ ο άλλος αρχίζει να δείχνει σημάδια επιβράδυνσης.

Α, και το Mini υποστηρίζει τώρα και το Apple Pencil, το οποίο καθιστά δυνατή τη λήψη σημειώσεων, τη σκαρίφηση στιγμιότυπων οθόνης και τις λεπτομερείς επεξεργασίες στο Lightroom. Αν υπήρχε ποτέ ένα Pixel Tablet Mini, θα ήθελα να ακολουθήσει τα βήματα της Apple και να στριμώξει έναν ισχυρό επεξεργαστή και προηγμένα χαρακτηριστικά που δεν με κάνουν να νιώθω ότι χρησιμοποιώ πυρίτιο δεύτερης κατηγορίας ή υλικό.

Το πρώτο πράγμα που με ενόχλησε στο iPad Mini ήταν το γεγονός ότι έπρεπε να το συνδέσω για να το φορτίσω. Ξέρω ότι αυτό είναι ο κανόνας, αλλά το Pixel Tablet με συνήθισε σε αυτήν την ιδέα της φόρτισης ποτέ, αλλά πάντα. Κάθε φορά που το σηκώνω, είναι γεμάτο και κάθε φορά που το ξαναβάζω στη βάση, αρχίζει να φορτίζει. Δεν χρειάζεται να το σκέφτομαι, ούτε πρέπει να ασχοληθώ με ένα λανθασμένο καλώδιο USB-C. Συνεχίζω να βρίσκω τον εαυτό μου με το iPad Mini να με προειδοποιεί για χαμηλή μπαταρία γιατί πάντα ξεχνάω να τη φορτίζω. Το Pixel Tablet το κάνει σωστά.

Εκτός από αυτό, υπάρχει το τεράστιο θέμα της χρησιμότητας στο αδρανές. Όταν δεν χρησιμοποιώ το iPad Mini, η οθόνη του σβήνει. Ένα μαύρο τετράγωνο με κοιτάζει από το κομοδίνο ή το γραφείο μου, άχρηστο και απογοητευτικό. Για άλλη μια φορά, αυτό είναι ο κανόνας με άλλα tablet, αλλά το Pixel Tablet με χάλασε με το περιστρεφόμενο άλμπουμ φωτογραφιών του. Λατρεύω αυτό το χαρακτηριστικό. Μου αρέσει που η οθόνη δεν είναι ποτέ νεκρή και ότι δεν έχω άλλη άσκοπη μαύρη οθόνη μπροστά μου όταν δεν τη χρησιμοποιώ. Αντίθετα, κάνω μια εναλλαγή όλων των φωτογραφιών μου και θυμάμαι τυχαίες στιγμές από ταξίδια, εκδηλώσεις και συγκεντρώσεις.

Δεν μπορώ να σας πω πόσες φορές τον τελευταίο χρόνο είδα μια φωτογραφία ενός φίλου ή συγγενή να εμφανίζεται στο Pixel Tablet και να χαμογέλασα, στη συνέχεια να την τράβηξα και να τους τη στείλω σε μήνυμα. «Είναι απλώς μια ανόητη κορνίζα!» Σε ακούω να λες. Γιατί, ναι, αλλά με έκανε επίσης να προσεγγίσω ανθρώπους από το μπλε, να τους καλύψω και να αναπολήσω αυτή την κοινή ανάμνηση. Κάποια χαρακτηριστικά ξεπερνούν τη χρησιμότητά τους και γίνονται έτσι απαραίτητα και ανεκτίμητα. Το Pixel Tablet χρησιμοποιεί την ανθρωπιά μου και την ιστορία της ζωής μου με τρόπο που το iPad Mini απλά δεν μπορεί. Μόνο για αυτόν τον λόγο, έχω μια σύνδεση με το Pixel Tablet που απλά δεν μπορώ να δημιουργήσω με την άδεια μαύρη οθόνη του iPad Mini.

Αρκετός συναισθηματισμός — ας εστιάσουμε στα γεγονότα. Και το γεγονός είναι ότι ενώ ορισμένες εφαρμογές είναι καλύτερα σχεδιασμένες για iPadOS, εξακολουθεί να υπάρχει ένας τεράστιος αριθμός εφαρμογών που φαίνονται φρικτές σε αυτό, επειδή οι προγραμματιστές δεν τις βελτιστοποίησαν ποτέ για τη μεγαλύτερη οθόνη. Η Google το απέφυγε αυτό με το Android 15, όπου μπορείτε απλά να αλλάξετε μια επιλογή αναλογίας διαστάσεων πλήρους οθόνης στις ρυθμίσεις για να εμφανιστεί η εφαρμογή σε ολόκληρη την οθόνη και επειδή οι εφαρμογές Android κλιμακώνονται καλά σε πολλά μεγέθη οθόνης βάσει σχεδίου, εξακολουθούν να φαίνονται φανταστικές σε 10 – οθόνη ιντσών. Αυτό ισχύει για εφαρμογές όπως το Instagram, το Threads, το Bluesky, το Roborock, το AllTrails και άλλα, που εμφανίζονται ως χάος με pixel στο iPad αλλά όχι στο Pixel Tablet.

Προσθέστε σε αυτό την ανώτερη εμπειρία Gboard στο Android (σε σχέση με το προεπιλεγμένο πληκτρολόγιο iPad ή ακόμα και το Gboard στο iPadOS), τη σταθερή κίνηση πίσω από το Android για πλοήγηση εκτός μενού και υπομενού, το χρήσιμο γραφικό στοιχείο Pixel At A Glance, μια καλύτερη εμπειρία Gemini από το Apple Intelligence ( η οποία είναι αρκετά περιορισμένη στην ΕΕ), και είναι σαφές γιατί εξακολουθώ να προτιμώ το Pixel Tablet συνολικά.

Μετά από δύο εβδομάδες, η πρώτη μου αντίδραση είναι ακόμα η ίδια. Θέλω αυτό το iPad Mini να τρέχει Android και να συνδέεται σε μια έξυπνη μορφή που μοιάζει με οθόνη όταν δεν χρησιμοποιείται. Ή, πιο συνοπτικά, θέλω ένα Pixel Tablet Mini.

Εάν η Google μπορούσε να εμφιαλώσει τη μαγεία του παράγοντα μορφής του iPad Mini, τη φορητότητά του και την ισχυρή του απόδοση και στη συνέχεια να τα συνδυάσει με το πάντα φορτισμένο, αδρανές πλαίσιο φωτογραφιών και το έξυπνο ηχείο του Pixel Tablet, θα είχα το ιδανικό μου ψηφιακός σύντροφος γύρω από το σπίτι και έξω από αυτό. Βασικά, πάρτε το υπάρχον Nest Hub, κάντε το κατά μία ίντσα μεγαλύτερο και χωρίστε το ηχείο από την οθόνη. Προσθέστε την ίδια ευέλικτη θήκη του αρχικού Pixel Tablet με τον απλό σχεδιασμό του με άγκιστρο και αυτό θα ήταν τέλειο.

Ξέρω ότι ζητάω το αδύνατο τώρα, όμως. Οι φήμες λένε ότι τα σχέδια Pixel Tablet της Google είναι στον αέρα, με ένα ακυρωμένο Pixel Tablet 2 και ένα πιθανό Tablet 3 το 2027. Αυτό δεν προμηνύεται καλά για ολόκληρη τη σειρά και, φυσικά, δεν το κάνει είναι καλό για το πυρετό μου όνειρο για ένα μικρότερο Tablet Mini. Αλλά θα συνεχίσω να ονειρεύομαι κάθε φορά που παίρνω αυτό το iPad Mini. ίσως μπορέσω να το κάνω αυτό.

Όσο για το ίδιο το iPad Mini (2024), είναι ένα φοβερό πράγμα για τους ανθρώπους που έχουν συνηθίσει στην Apple και είναι πρόθυμοι να ξοδέψουν έως και 500 $ για να αποκτήσουν το καλύτερο μικρό iPad μέχρι σήμερα.