Περιεχόμενα Άρθρου
Η πανδημία του κορωνοϊού τελείωσε, αλλά η αύξηση ασθενειών όχι. Σε πολλές ανεπτυγμένες οικονομίες, περισσότεροι εργαζόμενοι αναφέρουν ασθένειες που περιορίζουν την ποσότητα ή το είδος της εργασίας που μπορούν να κάνουν από ό,τι πριν από την πανδημία. Λαμβάνονται επίσης περισσότερες ημέρες ασθενείας, σύμφωνα με την συντακτική ομάδα των Financial Times.
Γερμανικά στελέχη προειδοποιούν ότι οι πολλές απουσίες επιδεινώνουν τα προβλήματα ανταγωνιστικότητας της χώρας. Τον Σεπτέμβριο, τα αφεντικά της Tesla κατέφυγαν σε έκτακτες επισκέψεις στο σπίτι για να ελέγξουν τους απόντες υπαλλήλους στο εργοστάσιό της στο Βερολίνο. Στη Νορβηγία, οι εργαζόμενοι ανέφεραν ασθενείς το δεύτερο τρίμηνο περισσότερο από κάθε άλλη φορά τα τελευταία 15 χρόνια.
Βρετανία: Αύξηση ρεκόρ των πολιτών που παραμένουν εκτός αγοράς εργασίας λόγω ασθένειας
Στο Ηνωμένο Βασίλειο, τα επίσημα στοιχεία εκτιμούν ότι χάθηκαν 185,6 εκατομμυρίων εργάσιμων ημερών λόγω ασθένειας το 2022, για λόγους που περιλαμβάνουν μικρές ασθένειες, μυοσκελετικά προβλήματα και καταστάσεις ψυχικής υγείας. Ο αριθμός αποτελεί ρεκόρ. 
Εκκρεμότητες υγειονομικής περίθαλψης μετά την πανδημία
Εν μέρει ευθύνονται οι εκκρεμότητες υγειονομικής περίθαλψης μετά την πανδημία. Πέρυσι, περίπου 3,7 εκατομμύρια άτομα σε ηλικία εργασίας εργάζονταν με κατάσταση «περιορισμού εργασίας», αύξηση 1,4 εκατομμύρια σε 10 χρόνια. Ο ρυθμός των περιοριστικών συνθηκών εργασίας έχει αυξηθεί ταχύτερα μεταξύ των νέων εργαζομένων, με απότομες αυξήσεις σε αναφορές για ψυχική ασθένεια.
Εάν οι εργαζόμενοι γνωρίζουν ότι θα τυγχάνουν δίκαιης και συνεπούς μεταχείρισης, είναι πιο πιθανό να τηρούν τους κανόνες, καλλιεργώντας μια κουλτούρα αμοιβαίου σεβασμού και λογοδοσίας.
Το να εργάζονται λιγότεροι άνθρωποι σημαίνει ότι οι οικονομίες δεν αναπτύσσονται όσο γρήγορα θα μπορούσαν. Μειώνει τις φορολογικές εισπράξεις για τη χρηματοδότηση των ολοένα και πιο καταπονημένων δημόσιων υπηρεσιών. Όμως, οι εργοδότες και οι επιχειρήσεις είναι που πρέπει να αντιμετωπίσουν τις άμεσες συνέπειες της ασθένειας, τη διαχείριση του προσωπικού και τις εναλλαγές, και την αντιμετώπιση οποιασδήποτε νομικής αντίδρασης. Οι αλλαγές στα ποσοστά διάγνωσης και στις στάσεις των γενεών για την ψυχική ασθένεια, ειδικότερα, έχουν επηρεάσει τις προσδοκίες των εργαζομένων για το χώρο εργασίας.
Η προτεραιότητα στην ευημερία των εργαζομένων έχει να κάνει με την οικοδόμηση εμπιστοσύνης και αφοσίωσης καθώς και τη διασφάλιση μακροπρόθεσμης παραγωγικότητας. Η συμπόνια πρέπει να είναι ισορροπημένη με την πρακτικότητα. Τα αφεντικά πρέπει να παρέχουν επαρκή υποστήριξη στους απόντες εργαζομένους, αλλά και να λαμβάνουν υπόψη τον αντίκτυπο στο υπόλοιπο προσωπικό και τις λειτουργίες.
Μια διαφανής και δίκαιη πολιτική για την ασθένεια είναι ζωτικής σημασίας. Οι εταιρείες πρέπει να καθορίζουν τις προσδοκίες για την αναφορά ασθένειας, την τεκμηρίωση των απουσιών και την επιστροφή στην εργασία, ακόμη και όταν χρειάζονται παραπεμπτικά γιατρού. Εάν οι εργαζόμενοι γνωρίζουν ότι θα τυγχάνουν δίκαιης και συνεπούς μεταχείρισης, είναι πιο πιθανό να τηρούν τους κανόνες, καλλιεργώντας μια κουλτούρα αμοιβαίου σεβασμού και λογοδοσίας. 
Ασθένεια και υποκείμενα ζητήματα
Ο εντοπισμός προτύπων απουσίας μπορεί να βοηθήσει στην αποκάλυψη υποκείμενων ζητημάτων, όπως συχνές απουσίες Δευτέρας ή αναρρωτική άδεια κατά τη διάρκεια των σχολικών διακοπών, και να σηματοδοτήσει πότε τα αφεντικά πρέπει να παρέμβουν νωρίτερα για να αντιμετωπίσουν τις ανησυχίες για το σπίτι, την εξάντληση ή το άγχος. Αλλά οποιαδήποτε αίσθηση ότι τα αφεντικά χρησιμοποιούν δεδομένα τελικά για να τιμωρήσουν το προσωπικό θα έχει αντίστροφο αποτέλεσμα, γεννώντας δυσαρέσκεια.
Τα δεδομένα θα πρέπει να είναι ένα ξεκίνημα συζήτησης για να κατανοήσουμε καλύτερα τις συνθήκες των απουσιών αντί να χτυπήσουμε εκείνες που θεωρούνται χαλαρές. Η απουσία μπορεί να αντανακλά βαθύτερα ζητήματα, όπως υπερβολικό φόρτο εργασίας, απογοητευμένο προσωπικό ή έλλειψη υποστήριξης.
Αλλά η ανάγκη για υποστήριξη σε συνθήκες κακής υγείας συνδυάζεται με την ανάγκη για υπευθυνότητα. Τα προβλήματα προκύπτουν όταν οι διευθυντές αισθάνονται ότι η εμπιστοσύνη γίνεται αντικείμενο εκμετάλλευσης. Ο καθορισμός ορίων στις ευέλικτες πολιτικές και η διατήρηση σαφών προσδοκιών μπορεί να αποτρέψει την κατάχρηση, ενώ παράλληλα προσφέρει βοήθεια. Οι εργαζόμενοι πρέπει να κατανοήσουν ότι η ευελιξία είναι συχνά ένα όφελος, όχι ένα δικαίωμα, και να σέβονται τις παραμέτρους που ορίζονται από τους εργοδότες τους.
Για τα αφεντικά, οι πληροφορίες για την υγεία των εργαζομένων πρέπει επίσης να αντιμετωπίζονται με τη μέγιστη προσοχή, και όχι απλώς για να αποφευχθούν τυχόν νομικές επιπτώσεις. Όταν οι εργαζόμενοι πιστεύουν ότι οι πιο ευαίσθητες πληροφορίες τους αντιμετωπίζονται με διακριτικότητα, θα είναι πιο ανοιχτοί στο να μοιραστούν θέματα υγείας και να αναζητήσουν υποστήριξη την πιο ευάλωτη στιγμή τους.
Ορισμένες εταιρείες βασίζονται σε υψηλές αμοιβές ή ανταποδοτική εργασία για να προσελκύσουν προσωπικό, αλλά σε μια ανταγωνιστική αγορά, οι δεσμεύσεις για την ευημερία μπορούν επίσης να βοηθήσουν τους εργοδότες να ξεχωρίσουν. Ωστόσο, η οικοδόμηση μιας επιτυχημένης επιχείρησης βασίζεται πάνω απ’ όλα και από τις δύο πλευρές, στη δημιουργία μιας σχέσης εμπιστοσύνης.
VIA: https://www.ot.gr
