Η Δυική Φύση μου με το iPad

Είμαι χρήστης Android από τότε που άρχισα να χρησιμοποιώ smartphone. Έλαβα όμως δώρο ένα iPad (9ης γενιάς) πριν από λίγο καιρό και έκτοτε το χρησιμοποιώ και σβήνω, αλλά με ανάμεικτα συναισθήματα. Αν και υπάρχουν πολλά πράγματα που μου αρέσουν, υπάρχουν μερικά πράγματα που δεν μπορώ να τα τυλίξω γύρω μου και μερικά δεν μπορώ να τα συνηθίσω.

Πρώτα πρώτα

Επιτρέψτε μου να ξεκινήσω λέγοντας ότι παρά το γεγονός ότι χρησιμοποιώ το Android τα τελευταία 15 περίπου χρόνια, δεν θα περιέγραφα τον εαυτό μου ως fanboy του Android. Λέγοντας fanboy, εννοώ ότι ποτέ δεν επαινώ το Android μόνο και μόνο επειδή το χρησιμοποιώ και στη συνέχεια σκιάζω την Apple και τα προϊόντα της λόγω της αντιπαλότητας μεταξύ των δύο εταιρειών. Πάντα έβρισκα αυτή τη νοοτροπία ηλίθια.

Πιστεύω ότι η Apple κατασκευάζει εξαιρετικά προϊόντα για τη βάση των χρηστών της και έχει διαδραματίσει καθοριστικό ρόλο στην πρόοδο της τεχνολογίας που όλοι γνωρίζουμε και αγαπάμε. Τρέφω επίσης πολύ σεβασμό για τον αείμνηστο και σπουδαίο Steve Jobs, του οποίου ομιλία έναρξης στο Πανεπιστήμιο του Στάνφορντ το 2005 μου έκανε μεγάλη εντύπωση ενώ ήμουν ακόμα στο κολέγιο, προσπαθώντας να βρω το δρόμο μου στη ζωή.

Ωστόσο, όλοι έχουμε μια προτίμηση και το Android είναι δικό μου. Για πολλούς λόγους. Αλλά θεωρώ τον εαυτό μου πολύ ανοιχτόμυαλο άτομο, γι’ αυτό χάρηκα που πρόσθεσα το iPad στη συλλογή τεχνολογικών gadgets μου, ελπίζοντας ότι θα λειτουργήσει. Και έγινε. Αλλά επίσης δεν το έκανε. Ως συνάδελφός μου Γκάρι Σιμς του αρέσει να λέει, επιτρέψτε μου να εξηγήσω.

Υπάρχουν πολλοί λόγοι για τους οποίους αγαπώ το iPad μου, με την απόδοση να βρίσκεται στην κορυφή της λίστας. Απλώς λειτουργεί. Άψογα. Παρά το γεγονός ότι είναι λίγα χρόνια. Η συσκευή είναι γρήγορη και μπορεί να αντεπεξέλθει σε οποιαδήποτε εργασία της κάνω. Επίσης, δεν γίνεται πολύ ζεστό, το οποίο είναι ένα πρόβλημα που είχα με μερικά άλλα tablet Android στο παρελθόν. Ωστόσο, δεν παίζω απαιτητικά παιχνίδια, καθώς η περίπτωση χρήσης μου αποτελείται από τα βασικά, όπως η παρακολούθηση βίντεο, η περιήγηση στο διαδίκτυο και η επικοινωνία με φίλους μέσω εφαρμογών ανταλλαγής μηνυμάτων. Κάνω πολλά multitasking, όμως.

Η απόδοση είναι το πιο σημαντικό πράγμα σε μια συσκευή όπως το iPad. Αν είχατε ποτέ ένα οικονομικό τηλέφωνο ή tablet που ήταν αργό σαν σαλιγκάρι, και συνήθως πάντα τη χειρότερη δυνατή στιγμή, καταλαβαίνετε τι εννοώ. Η απόδοση του iPad είναι τόσο καλή που ποτέ δεν χρειάζεται πραγματικά να το σκεφτώ.

Επόμενο είναι η μπαταρία. Είμαι πολύ εντυπωσιασμένος με αυτό, αφού με κάνει να περάσουν δύο μέρες μέτριας χρήσης μια χαρά. Έχω πολλές τεχνολογίες που πρέπει να φορτίζονται συχνά, όπως δύο ζεύγη ακουστικών, ένα τηλέφωνο, ένα φορητό υπολογιστή, ένα ηχείο Bluetooth, ένα πρόγραμμα ανάγνωσης Kindle και ένα έξυπνο ρολόι, για να αναφέρω μερικά. Το να βεβαιωθώ ότι όλα φορτίζονται όταν το χρειάζομαι με πονάει, γι’ αυτό χαίρομαι που έχω μια συσκευή που δεν χρειάζεται να συνδέεται καθημερινά.

Στη συνέχεια, υπάρχουν οι ενημερώσεις. Όταν η Apple κυκλοφορεί μια νέα έκδοση του λειτουργικού της συστήματος, είναι άμεσα διαθέσιμη για συσκευές υποστήριξης. Αυτό είναι κάτι που δεν μπορείτε να το πείτε όταν πρόκειται για τηλέφωνα και tablet Android. Ομολογουμένως, τα Pixel λαμβάνουν ενημερώσεις λογισμικού την πρώτη μέρα, όπως και οι συσκευές Apple — γι’ αυτό το τηλέφωνο της επιλογής μου είναι Pixel. Ωστόσο, η Samsung και άλλοι χρήστες πρέπει μερικές φορές να περιμένουν μήνες για να παίξουν με τη νέα έκδοση του Android, η οποία δεν μου άρεσε ποτέ. Όταν συγκρίνετε ένα iPad με ένα Galaxy Tab, για παράδειγμα, αυτός είναι ένας τομέας που η Apple έχει κερδίσει τη Samsung.

Για μένα, το iPad έχει πολλά από τα βασικά σωστά. Γι’ αυτό μου αρέσει. Λειτουργεί άψογα, η μπαταρία είναι πάνω από το μέσο όρο για την περίπτωση χρήσης μου και η υποστήριξη λογισμικού είναι εξαιρετική. Στη συνέχεια, υπάρχουν άλλα, μικρότερα πράγματα που προσθέτουν στην εμπειρία. Μερικές από τις εφαρμογές του — όχι όλες, όμως — όπως τα Stocks και ο καιρός είναι μια χαρά να τα χρησιμοποιείς. Η ποιότητα κατασκευής είναι εξαιρετική. Και η δυνατότητα αναζήτησης που εμφανίζεται όταν σύρετε προς τα κάτω από οπουδήποτε στην αρχική οθόνη επιταχύνει τη διαδικασία εύρεσης αυτού που θέλω.

Είμαι πολύ οπτικός άνθρωπος. Για μένα το σχέδιο είναι τέχνη και η τέχνη με κάνει να νιώθω. Με βάζει σε σκέψεις. Αλλά το μόνο πράγμα που με κάνει να σκέφτομαι η σχεδίαση του iPad είναι πόσο άσχημο είναι. Δεν προκαλεί κανένα συναίσθημα, καθώς δεν έχει κανέναν απολύτως χαρακτήρα. Τα πλαίσια είναι τεράστια, το κουμπί κάτω από την οθόνη το κάνει να φαίνεται παλιό και ο πίσω πίνακας φαίνεται σαν να μην του δόθηκε ούτε μια ουγγιά σκέψης κατά τη διαδικασία σχεδιασμού.

Ναι, ναι, ξέρω ότι έχω το παλιό μοντέλο και ότι το νέο διορθώνει ορισμένα από αυτά τα προβλήματα σχεδιασμού. Αν και φαίνεται πιο μοντέρνο λόγω των μικρότερων πλαισίων του και της έλλειψης φυσικού κουμπιού μπροστά, εξακολουθεί να είναι τόσο ήπιο όσο ένα κομμάτι σέλινο. Η ιδέα της Apple να προσθέσει χαρακτήρα σε μια συσκευή ήταν απλώς να την προσφέρει σε μερικά διαφορετικά χρώματα. Είναι τόσο χαμηλή προσπάθεια όσο γίνεται.

Αλλά ο σχεδιασμός δεν είναι το μόνο μου πρόβλημα με τη συσκευή. Όσον αφορά το λογισμικό, η έλλειψη συρταριού εφαρμογών με τρελαίνει. Είναι δύσκολο να οργανωθώ, παρά τους φακέλους που μπορώ να δημιουργήσω. Η Apple έχει να κάνει με την απλότητα και δεν το βρίσκω καθόλου απλό. Η αρχική μου οθόνη είναι γεμάτη, καθώς χρησιμοποιώ πολλές εφαρμογές και μου αρέσει να δοκιμάζω τακτικά νέες.

Στο τηλέφωνό μου, η αρχική οθόνη μου είναι ελάχιστη. Ηρεμία. Ζεν. Όταν χρειάζομαι μια συγκεκριμένη εφαρμογή, ανοίγω το συρτάρι της εφαρμογής και είναι εκεί. Μια αρχική οθόνη είναι το μόνο που χρειάζομαι. Η εφαρμογή της Apple εδώ είναι το εντελώς αντίθετο, και δεν μπορώ να το συνηθίσω για τη ζωή μου. Ειδικά επειδή αλλάζω συχνά μεταξύ του Android και του iPad μου. Αν χρησιμοποιούσα μόνο προϊόντα της Apple, ίσως τα πράγματα να ήταν διαφορετικά — αλλά αυτό δεν πρόκειται να συμβεί.

Έπειτα, υπάρχουν ένα σωρό άλλα, μικρότερα πράγματα που αθροίζονται. Αν θέλω να επιστρέψω μια σελίδα στο Safari, πρέπει να σύρω από το αριστερό μέρος της οθόνης προς τα δεξιά, ενώ στο Android, το κάνω αντίστροφα. Μου φαίνεται πιο φυσικό και είναι αιτία απογοήτευσης όταν αφήνω κάτω το τηλέφωνό μου και αρπάζω το iPad μου. Υπάρχουν επίσης πολλές εφαρμογές που δεν είναι βελτιστοποιημένες για tablet και δεν εκμεταλλεύονται τη μεγάλη οθόνη της συσκευής, καθιστώντας τις εντελώς άχρηστες για μένα. Ωστόσο, είναι αλήθεια ότι τα tablet Android πάσχουν από το ίδιο πράγμα.

Και μετά υπάρχει η φόρτιση, που διαρκεί για πάντα. Ενώ μου αρέσει η διάρκεια ζωής της μπαταρίας, μισώ να περιμένω περισσότερες από δύο ώρες για μια πλήρη φόρτιση.

Η σχέση αγάπης-μίσους με το iPad μου πιθανότατα δεν θα αλλάξει. Ενώ κάνει αυτό που χρειάζομαι, τα προβλήματα που αντιμετωπίζω ως μακροχρόνιος χρήστης Android με ενοχλούν αρκετά που μερικές φορές απλώς δεν το σηκώνω και προτιμώ να περιηγηθώ στον ιστό και να παρακολουθώ βίντεο στη μικρότερη οθόνη του τηλεφώνου μου . Δεν χρησιμοποιώ το iPad καθημερινά, οπότε θα το κρατήσω προς το παρόν, καθώς υπάρχουν ακόμα πολλά που να μου αρέσουν. Όταν όμως έρθει η ώρα της αναβάθμισης, αγοράζω ένα Galaxy Tab.