Το Pixel μου χωρίς θήκη: Άριστη κατάσταση

Οι θήκες τηλεφώνων είναι μεγάλη υπόθεση. Όλοι όσοι γνωρίζω έχουν τουλάχιστον ένα και είναι το πρώτο αξεσουάρ που αγοράζουν όταν παίρνουν ένα νέο τηλέφωνο. Και ενώ καταλαβαίνω τη λογική πίσω από το να θέλω να προστατεύσω την ακριβή νέα συσκευή σας από χτυπήματα και μώλωπες, δεν μπορώ να κάνω τον εαυτό μου να αγοράσει μία.

Οι περιπτώσεις είναι χάλια. Εκεί, το είπα. Λεπτά, ογκώδη, λευκά, πράσινα και ό,τι ενδιάμεσα, τα μισώ όλα. Και ενώ χρησιμοποιώ μια μορφή προστασίας για τη συσκευή μου σε ορισμένα σενάρια – περισσότερα για αυτό αργότερα – κατάφερα να ζήσω χωρίς μια τυπική θήκη τηλεφώνου, διατηρώντας παράλληλα το Pixel μου, καθώς και όλα τα άλλα τηλέφωνα που χρησιμοποιούσα στο παρελθόν , χωρίς γρατσουνιές. Και δεν είναι και τόσο δύσκολο.

Ακούω ανθρώπους να διαφωνούν για το ποιο χρώμα του πιο πρόσφατου τηλεφώνου Galaxy και Pixel είναι το πιο όμορφο, και μερικοί μάλιστα δυσκολεύονται να αποφασίσουν ποιο θα αγοράσουν. Και μόλις αποφασίσουν επιτέλους και πάρουν μια συσκευή, χτυπούν πάνω της μια φτηνή πλαστική θήκη 10 δολαρίων που όχι μόνο κρύβει το χρώμα του τηλεφώνου, αλλά και τον υπέροχο σχεδιασμό του. Αυτό δεν μου βγήκε ποτέ νόημα.

Είμαι οπτικός άνθρωπος και μου αρέσει να βλέπω το σχέδιο της ακριβής συσκευής που αγόρασα. Θέλω να δω το χρώμα που αλλάζει απόχρωση όταν το χτυπά το φως. Θέλω επίσης να αισθάνομαι τα premium υλικά από τα οποία είναι κατασκευασμένα τα ναυαρχίδα τηλέφωνα. Ο μεταλλικός σκελετός που είναι κρύος στην αφή τους χειμερινούς μήνες και η γυάλινη πλάτη με τη μεταξένια, ολισθηρή υφή του. Θέλω να βλέπω και να νιώθω το τηλέφωνο στο χέρι μου όπως είναι, χωρίς να προσθέσω μια φτηνή θήκη στο ενδιάμεσο.

Όλες οι θήκες τηλεφώνων μου φαίνονται και μου φαίνονται φθηνές. Προσθέτουν όγκο σε μια συσκευή, ακόμα κι αν βρίσκονται στην πιο λεπτή πλευρά. Τούτου λεχθέντος, θα προτιμούσα απλώς να διακινδυνεύσω ένα πιθανό ατύχημα και να πάω χωρίς υπόθεση. Το κάνω από το πρώτο τηλέφωνο που αγόρασα και δεν σκοπεύω να το αλλάξω σύντομα.

Ωστόσο, προστατεύω το τηλέφωνό μου σε ορισμένες περιπτώσεις. Αντί για θήκη, χρησιμοποιώ μανίκι (όπως αυτό), αλλά το χρησιμοποιώ μόνο όταν πηγαίνω μέρη. Όταν λοιπόν πετάω το τηλέφωνο στην τσέπη μου, το βάζω πρώτα στο μανίκι για να μην το γρατσουνίσει κάποιο κλειδί ή κάτι άλλο που μπορεί να υπάρχει. Και όταν το χρειάζομαι, απλά το βγάζω από το μανίκι και αρχίζω να το χρησιμοποιώ. Το υπέροχο με αυτό είναι ότι δύο από τα τελευταία μου τηλέφωνα είχαν περίπου το ίδιο μέγεθος, επομένως δεν χρειαζόταν καν να αγοράσω ένα νέο μανίκι όταν μετακινούμαι από ένα OnePlus σε ένα Pixel.

Ενώ βρίσκομαι στο σπίτι, το τηλέφωνο δεν είναι ποτέ στο μανίκι, καθώς είναι πολύ δύσκολο για μένα να το βγάλω και να το ξαναβάλω 50 φορές την ημέρα — ξέρω, είμαι τεμπέλης. Απλώς κάθεται στο τραπέζι δίπλα μου, στον καναπέ, στο κρεβάτι, στον πάγκο της κουζίνας και όπου αλλού στο σπίτι μπορεί να βρίσκομαι κάθε φορά και να έχω το τηλέφωνό μου μαζί μου.

Παρά το γεγονός ότι δεν έχω θήκες, δεν έχω σπάσει ποτέ την οθόνη κανενός τηλεφώνου που έχω χρησιμοποιήσει και έχω χρησιμοποιήσει πολλά από αυτά. Δεν έχω σπάσει ποτέ το πίσω πάνελ και σχεδόν δεν γρατσουνίστηκα ένα τηλέφωνο που είχα. Δεν είναι τόσο δύσκολο — απλά μην πετάς το καταραμένο πράγμα στο έδαφος. Ξέρω ότι είναι πιο εύκολο να το λες παρά να το κάνεις, αλλά γενικά δεν έχω πρόβλημα να ρίξω πράγματα στο έδαφος. Δεν λέω ότι δεν έχει συμβεί ποτέ, αλλά αν συνέβη, το τηλέφωνο κατάφερε να το ξεφύγει χωρίς καμία γρατσουνιά.

Φροντίζω πάντα να αφήνω το τηλέφωνο σε μια επίπεδη επιφάνεια όταν δεν το χρησιμοποιώ, μακριά από πιθανούς κινδύνους. Επίσης, δεν το παίρνω στο χέρι μου όπως πολλοί άνθρωποι, όταν συμβαίνουν τα περισσότερα ατυχήματα. Και αν το έχω στην τσέπη μου και πέσει κατά λάθος και χτυπήσει στο έδαφος, το μανίκι είναι εκεί για να σώσει τη μέρα. Τι να πω, πραγματικά έχω καλυμμένες όλες τις βάσεις μου.

Σίγουρα, ίσως είστε πιο αδέξιος από εμένα και χρειάζεστε μια θήκη, αλλά για τους περισσότερους ανθρώπους που προσέχουν και δεν ασχολούνται με τις συσκευές τους, η θήκη δεν είναι τόσο απαραίτητη όσο σας κάνει να πιστεύετε η κοινωνία. Ναι, συμβαίνουν ατυχήματα. Αλλά σκεφτείτε το ως εξής: πιθανότατα δεν θα τύλιγατε το αυτοκίνητό σας σε μεμβράνη με φυσαλίδες κάθε φορά που το παρκάρετε, σωστά; Γιατί λοιπόν να πνίξετε το τηλέφωνό σας σε μια ογκώδη θήκη αν δεν σας αρέσει; Ίσως δεν είναι μια εντελώς δίκαιη σύγκριση, αλλά καταλαβαίνετε την άποψή μου εδώ.

Ωστόσο, αν σας αρέσουν οι θήκες λόγω των υλικών που χρησιμοποιούνται ή των χρωμάτων που προσφέρουν, αυτό είναι μια διαφορετική ιστορία. Συνεχίζω. Δεν υπάρχει τίποτα κακό με τη χρήση μιας θήκης, απλώς μην την χτυπάτε επειδή ο πωλητής στο τοπικό κατάστημα ηλεκτρονικών σας είπε ότι δεν μπορείτε να ζήσετε χωρίς αυτήν. Ωστόσο, δεν υπάρχει τίποτα κακό με το να είσαι εντελώς χωρίς περίπτωση. Ή με τη χρήση μόνο ενός μανικιού, που προσφέρει την τέλεια ισορροπία προστασίας και ελευθερίας για μένα προσωπικά.